We verlaten Mauritanie,
het was een lange rit. Wat een land. Heb je een hekel aan je
schoonmoeder
dan is dit de uitgelezen
plek om haar op vakantie te sturen.
Wat een vuile bende weten
ze er van te maken. We zijn door een paar stadjes gereden waar je op
de middenberm niets dan vuil ziet liggen met er tussen door dode
koeien, geiten en ezels. Ze laten alles liggen, een grote bende. We
zagen dat ze soms ook wat ruimden en vervolgens gooiden ze dat dan
net buiten de stad/dorp aan de kant van de weg, liefst in een droge
rivierbedding.
Ook de mensen komen niet vriendelijk over. De vrouwen lopen allemaal zwaar gesluierd rond en
de mannen hebben soepjurken aan en hun hoofd is ook helemaal in
lappen gewikkeld.
40 road blocs (politie of
douane) hadden we, waar ze ook nog allemaal een fiche (papier met al
onze gegeven en die van de auto) wilden, dus wij blij dat we een
printer aan boord hebben.
Op de laatste 125 km waren
het er ook nog 7. Dit draagt niet bij aan een veilig gevoel, ondanks
dat ze allemaal wel oke zijn en er maar 2 vroegen om een cadeau.
We hebben meestal wild
gestaan, achter een duin ofzo. Na Kiffa kwam er stuk slechte weg van
150 km. De rest was prima te doen. Het landschap werd ook wat
aantrekkelijker en voor de eerste keer een dag helder weer, zonder
zand en stof.
Net voor Ayoun el Atrous
zagen we schitterende rotsformaties, incl Rockdassies. Geloof het of
niet, deze zijn verwant aan de olifant.
We zien soms de meest
bizarre manieren van beladen. Het ene busje in de zandstorm heeft schoolbanken en de
ander is beladen met schuimplastic. Hopelijk van Recticel, dit zou
wel eens een boost kunnen geven aan mijn aandelen in dat bedrijf.
Bij de derde is alles er af gevallen.
Mali in, wat een verschil.
De grensposten hadden we in nog geen 2 uur doorlopen, zonder gezeur
om cadeau of allerlei gasten die je willen helpen. Wel moet je voor
alles en nog wat betalen en omdat het vrijdag, een feestdag, was
moesten we voor het Laisser Passer zelfs 30,-€ meer betalen. Dit
hadden we al ergens gelezen en ook de verzekering verkoper zei dit
al.
Incl. de visa en
verzekering (card brune) voor 3 maanden en alle andere grenskosten
was het wel 250,-€.
Ook het landschap heeft
een hoog savanne gehalte met veel vogels en veel mooi vee.
We wilden in de stad Nioro
in om te pinnen. De sfeer is gelijk zo anders, veel mensen zwaaien en
lachen en dan zie een mooie rij witten tanden in de wel erg zwarte
gezichten. Hier ook op de markt een en al vriendelijke mensen en ook
veel vouwen, die we in Mauritanie bijna niet zagen. Je betaalt ook
normale prijzen. Wel waren er wat bedelaars, maar niet vervelend. Er
kwamen 3 jongetjes bedelen met leeg blik. Hier kun je dan wat voedsel
in doen. Ze zitten op de Koranschool en moeten zo aan hun eten zien
te komen. Ze zullen wel stinken vannacht: ik heb ze uien en wat brood
gegeven.
We rijden nu richting
Kayes, naar de Senegal rivier die we willen afzakken (niet per boot)
naar Bamako waar we een visum voor Burkina Faso moeten halen.
Gr. Joop en Adrie.
Nieuwe plaatjes
Nieuwe plaatjes
https://picasaweb.google.com/115016470318151789007/MauritanieEnMali2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten