De ontsnapping uit Mali 31-03-2012.

We zijn na 6 dagen vast te hebben gezeten in Bamako dinsdag weer gaan rijden, een ieder zou weer aan het werk moeten en dit leek ons de beste dag.

Het was best spannend: zouden er veel militaire controles zijn, dit viel erg mee. We zagen er wat door de stad rijden met de mitrailleurs op het dak. Door de stad koste wel wat tijd, vooral met de chaos voor de brug. (die is er toch wel in het spitsuur) We hadden ervoor gekozen om niet door het centrum te gaan en dat ging goed. Toen we bij Kati langs de kazerne reden zag het er daar wel heftig uit: alle tanks en geschut stonden buiten opgesteld met bemanning. Bij de tol kregen we nog een check en toen konden we naar het noord oosten, naar Manantali. Het ging vlot. De laatste 100 km weg is nog erg slecht, maar we deden hem in 4 uur, dus lekker op tijd bij Casper om mijn verjaardag te vieren. Casper is toch wel het overland ikoon van Nederland, hij heeft zoveel af gereisd dat dat hij nu eens wat anders zocht. Dat vond hij aan de rivier de Bafing, net na de stuwdam. Het water is heerlijk fris omdat het onder uit het meer stroomt. Hij wil zijn camping dan ook Cool noemen. Er zijn hippo's in de buurt.

Het is allemaal erg hard gegaan voor hem. In een maand tijd van niets tot camping baas. Nu ligt de fundering van zijn huis er al en met de weg er heen zijn ze ook druk bezig. Het is een mooie plek met veel bomen, mango's en cashew noten.

Het was er erg gezellig en leuk om te zien hoe Casper zijn 20 man aan het werk moest houden met alle Afrikaanse problemen van dien.

We maakten helaas de fout om hier te lang te blijven en toen hij vrijdag morgen met het verhaal kwam dat de militairen de bemiddelaars niet hadden laten landen en dat er een ultimatum was gesteld door de Afrikaanse Unie dat alle tegoeden zouden worden bevroren en de grenzen zouden worden gesloten per komende maandag, dachten we dat we toch maar moesten vertrekken.

Ik heb toen gelijk met de Ambassade gebeld. Die dachten dat ik het land al uit was. Ook hier waren de berichten niet goed. Advies: niet gaan rijden en als je op vakantie wilde dat het nu de tijd was, maar niet in Mali.

Dus gelijk de DAF gestart en op weg. De eerste stop was bij Yacouba aan de rapids van Tacoutalo, campement en tuin, 60 km onder Kayes.

Omdat Senegal de grenzen nog dicht heeft is het plan van Kayes naar Kiffa in Mauritanie te rijden. 300 km onverhard. Oeps dat viel wel erg tegen, we hadden geen track en moesten best veel zoeken en vragen waar de piste begon. Na ruim een uur hadden we het gevonden. Het was een erg mooi en best moeilijk stuk met veel Baobab bomen. Erg mooi maar wat een gestuur en geschud. Leuk voor eventjes, maar na 7 uur en 120 km met 40 graden is het niet zo leuk meer.

Gelukkig hebben we geen enkel probleem gehad onderweg met militairen of politie. We hebben er ook maar een paar gezien. Omdat er nogal wat auto's geconfiskeerd zijn rij en slaap je toch wat meer gespannen.

Onze passen konden we afstempelen in Aourou. 100 km verder in Mauritanie is de volgende post.

We campen wild, midden in de woestijn bij wat bomen, vlak voor de grens.

Er is ontzettend veel vee hier, koeien, schapen, geiten. Grote kuddes en ze zien er niet eens zo slecht uit, sommige dieren zelfs heel goed. Ze steken alleen vaak de piste over net als wij er aan komen en zien er dan soms zelfs beledigd uit omdat ze even moeten wachten tot we voorbij zijn. Vooral bij de waterplaatsen is het een reuze drukte want ze hebben allemaal dorst.In Kankossa, Mauritanie, was de volgende grenspost met een enge chef, deze wist ons weer 20 € af te troggelen en toen konden we weer verder. Nog 85 km zand tot aan de hoofdweg bij Kiffa, waar we hoopten nog een stempel te krijgen van de gendarmerie, maar zelfs met een politie agent in de auto (geen gezeur over cadeau) werden we van het bekende kastje naar de muur gestuurd en geen stempel. Wel een verzekering voor de auto geregeld. Van Kiffa waren het nog 600 km naar Nouakchot over een goede weg. Wel weer een stapel fiches uitgedeeld aan alle politie posten. De logica waarom we zo ongeveer 40 kopieen moeten afgeven bij al die controleposten is me nog steeds niet duidelijk.

Joop geeft hier het goede voorbeeld en gooit het vuil niet midden in het dorp op straat zoals de lokalen, maar gewoon bij de ingang van het dorp. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Nieuw: naast de PHK potholes per km hebben we nu de APK acacia's per km, het wordt hard poetsen om die krassen weer van de Turtle te krijgen en hopelijk ook uit de ruiten.

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie. nu in Nouakchot