Vuurland, Tierra del Fuego, het einde van de wereld.

Na de Glaciar Perito Moreno namen we de beslissing om nog verder nog verder zuidelijk te gaan. Wat was dat een vergissing.

Na een rit van 1000 km komen we Ushuaia aan. De sneeuwgrens is tot 500 meter gedaald en het is koud met natte sneeuw, regen en wind. Dat mensen daar willen wonen! Zelfs in de zomer is een temperatuur boven de 10 graden al nieuws op de radio. 10 dagen lang doet de kachel zijn best.

Veel mensen vertrekken hier vandaan naar Antarctica. Wij zijn van mening dat we daar al zijn en sparen ons de kosten van deze trip uit. Het zou hier een treffen worden van Overlanders, maar velen gaan naar het noorden omdat de voorspellingen slecht zijn voor de Kerst. Ook wij gooien de handdoek in de ring en besluiten weer naar het noorden te rijden en dat was wel een goede beslissing.

We moeten weer Chile in en met de ferry om van het eiland af te komen. In Rio Grande vullen we de dieseltanks af tot de laatste druppel, het is hier blsvrij. We overnachten aan het strand bij de Ibis kolonie op de klif.

Het regent de hele nacht door. Na de grens is er een stuk van 100 km onverhard en druk bereden door vrachtauto's. We vrezen het ergste wat betreft deze weg. Ik maak een grapje dat Adrie maar een offer moet geven aan Gauchito Gil, de Robin Hood van Argentinië, die vanwege gepleegde misdaden ooit is opgehangen en omdat hij net voor zijn dood een voorspelling had gedaan die later uitkwam, door de lokalen heilig verklaard is. Je vind overal roodgekleurde kapelletjes voor hem langs de weg, waar de mensen drank (vooral rode wijn) neerzetten, kaarsen aansteken en allerlei offertjes achterlaten. Adrie offert een liter rode wijn en zie, het werkt. Bij de grens wordt het droog en de weg is “prima” op enkele tien duizenden potholes na en het enorme wasbord wegdek. Met 3 uur hebben we het achter ons en begint het weer te regenen. Een goede investering, die rode wijn. Bij de ferry staat een enorme rij vrachtauto's te wachten om overgezet te worden. Deze rij groeit aan, horen we later, tot 12 km, dus het kan dagen duren voor ze allemaal aan de overkant zijn omdat er maar 3 te gelijk op de ferry gaan. De “normale” auto's hebben voorrang. Natuurlijk zijn we dan ineens ook een “normale” auto en we zijn met 4 uurtjes aan de overkant. We slapen met een paar bekenden van onderweg bij de vuurtoren. Daar staat nog een leuk Duits stel dat met de motor rond de wereld rijdt maar ze zijn 4 jaar blijven hangen in Alice Springs in Australia. Ze hopen wat te kunnen afkoelen en weer eens een koude Kerst mee te maken in het zuiden.

We besluiten naar NP Torres del Paine te gaan voor de Kerst, een schitterend gebied met mooie vergezichten en gletschers. Het is een wandelparadijs. Ja hoor, eindelijk treffen we mooi weer. We blijven er 6 nachten, het is echt super mooi.

Hierna weer naar El Calafate om de voorraden aan te vullen: een kar vol en 200 euro armer. We blijven versteld staan van de prijzen hier en begrijpen nu ook hoe de Argentijnen dit oplossen: ze bestormen in de grote steden de supermarkten en vertrekken zonder te betalen. We lezen een bericht dat er 1 dode was en 130 mensen zijn gearresteerd, de anarchie slaat toe. We zijn benieuw hoe lang mevrouw de president Christina de Kirchner het volk met deze inflatie nog onder de duim kan houden.

We zien op de meteo dat het weer erg goed gaat worden en we rijden maar weer een stukje naar het noorden, naar El Chalten, het noordelijke gedeelte van NP Los Glaciares met de imposante Monte Fritz Roy.

Gepakt en gezakt maken we een mooie wandeling van ruim 4 uur en we vinden bij terugkomst een briefje aan de deur dat andere reisvrienden verderop in de vallei op een camping staan. Daar het 31/12 is besluiten we daar te gaan vieren. Er is weer een brug, deze keer niet 8 ton maar 6 ton en ook deze keer houdt de brug ons, het werkt echt hoor, helium in de banden.

Met veel Overlanders vieren we hier een gezellig Oud en Nieuw. Om 20.15 ivm 4 uur tijds verschil bel ik Ma met de satelliettelefoon van een van de vrienden, wel gaaf dat het lukte.

Een koppel fietser gaat via een geiten pad naar Villa O'Higgins in Chile, dit is maar 25 km hier vandaan. 3 andere stellen met Jeeps willen gaan proberen via een andere weg over de Paso Rio Mayer daar heen te komen, dit is dan 200 km en er schijnt een nieuwe brug te zijn, maar of er verder ook al een weg is?? Ik heb er ook wel zin in, maar het is zo'n mooi weer en we hebben genoeg gereden de laatste tijd. Ze zullen een bericht sturen als het ze lukt, dus we gaan het zien.

Tot een volgend keer.

Gr. Joop en Adrie.