vrijdag 19 februari 2016

Verschepen Stress.19-02-2016.

Verschepen Stress. 19-02-2016.
 
Het beviel me wel in Cabo del a Vela. Oke, het was geen feest daar met 24 uur harde wind en zand en Adrie was blij dat we vertrokken.
We hadden een zeer rustig Oud en Nieuw.
Vriend Christian had een Colombiaanse dame versierd en er was gelijk geen land meer met die man te bezeilen, de hele dag mailen en skypen.
We gaan voor een volgende stop naar Camarones, hier hebben we een leuke plek aan het strand. Helaas nodigende Christan iets te veel vrienden uit die ook aan het reizen waren en dus werd het erg vol en minder minder gezellig https://vimeo.com/151231892 We hadden leuk contact met wat kleine Wayuu meisjes en jochies, maar helaas werden het er meer en meer. En ja, geef ze een vinger en ze nemen gelijk je hele hand.
We maken er een mooie tocht met een bootje op de lagune, waar duizenden Flamingo's leven, heel erg mooi.

We blijven er 10 dagen. Ik kan er leuk kiten. Ik werk wat meer aan mijn sprongen. Helaas gaat er een zo hoog dat ik totaal uit controle ben. Ik trap mijn board weg en land erg hard. Het gevolg is een paar gekneusde ribben, dus dat wordt even niet kiten. Balen, dat wel.




Dan gaan we een stukje verder naar een camping: Los Angeles, een paradijsje. Palmbomen, strand, surfers, mooie dames. We waren de eerste echt grote camper die zich daar waagde dus moest ik wel wat snoeien, maar het lukte. Het was er toch best gevaarlijk met palmbladeren en kokosnoten die zich zonder enige waarschuwing laten vallen en ook nog een familie Eekhoorns die de palmnoten
regelmatig naar beneden gooien.



Ik werd ook nog bijna slachtoffer: ik loop met het dienblad van het genoten ontbijt de camper in en ja, daar valt net een palmblad maar beneden, precies op de rand van de luifel. Een deuk in het profiel, maar dat beter als deuk in mijn profiel.
We moeten naar de douane Barranquilla voor het verlengen van onze visums en de auto papieren. Ook willen we daar de Visco koppeling van de het koelingssysteem, die we provisorisch hebben geprepareerd in Ecuador en die nog steeds problemen geeft, nog een keer onderhanden nemen en proberen of ze ons kunnen helpen met het repareren van de wasmachine.
De papieren waren snel in orde met een verlenging van 90 dagen voor ons, maar de auto papieren, dat zou 10 werkdagen duren!!!!!!!!!
Op de terugweg slapen we nog paar nachten in het schitterende PN Tayrona. We maken er een paar mooie wandelingen.



En dan weer terug op ons stekje op camping Los Angeles. Ik span een groot stuk doek boven de auto ter bescherming van de zonnepanelen. Christian komt ook nog langs, maar komt niet bij ons staan. Hij laat zijn auto boven op de parking staan. Op zich wel oke, maar helaas niet voor Christan. Ze breken in zijn truck camper open en daar heeft hij voor het grijpen zijn complete camera uitrusting staan à 5000 € plus zijn telefoon en nog wat klein spul. Gelukkig niet zijn laptop en papieren. Ze hadden waarschijnlijk de handen al te vol. Christan biedt een beloning van 1000 US$ als iemand zijn spullen kan terug bezorgen, maar helaas.
Ook vernemen we van andere reizigers dat de Ferry, die we voor December al hadden geboekt, weer zal opereren op de route Cartagena / Panama. Ik geloof er eigenlijk niets van, maar de website is weer online? We boeken gelijk maar ontvangen nooit een reactie. Het is gewoon een scam, ze hopen dat mensen boeken en betalen.

Na een maandje gaat het alweer beter met de ribben. Helaas is de surf zo heftig bij Los Angeles dat ik wel weer terug wil naar Camarones.


We doen groot inkopen in Riohacha en we rijden verder naar Camarones. Met een enorme klap breekt de constructie van de Visco koppeling af en vliegt in de radiateur. Een enorme ravage, 30 liter koelvloeistof op de weg. We hoeven nog maar 10 km naar het strand, maar de radiateur lijkt wel een waterval en ja, ik ben wel in de stress. Hoe gaan we dit nu weer oplossen. Ik probeer water bij te vullen maar het loopt niet uit de radiateur? Ik heb er zeker al 20 liter in gegooid, ik begrijp er niets van. Dan gaat eindelijk het lampje branden, wat een eikel ben ik. Ik gooi het water in het verkeerde gat en het belandt dus direct in de motor. De FFFFFF woorden vliegen uit mijn mond. Gelukkig hebben we nog nieuwe olie en filter mee, dus vervang ik de olie. Dit alles langs de weg, in de volle zon en 80% luchtvochtigheid.
Ik draai de stop er uit en ja hoor, water en water, dan eindelijk olie. Deze vang ik op in een tank zo dat ik het milieubewust kan afvoeren, waarschijnlijk nog nooit vertoond in Columbia.
Eindelijk kan ik Christan bereiken en deze komt ons afslepen naar het strand. Ik ben kapot: douchen en naar bed. De volgende dag zien we verder. In goed 2 uurtjes heb ik alles er uit gebouwd. Wat een ravage. Zeker 15 gaten in de radiateur en van de Visco koppeling zijn de 3 bouten en de plaat die we 200 km terug hebben gemonteerd, finaal afgebroken. Er komen echt mega krachten op die ventilator te staan.
Met de onderdelen naar de stad, er is een bedrijfje dat de radiateur kan lassen met aluminium. We persen hem af en hij is dicht, een hele opluchting. We vinden ook een firma die op de draaibank een nieuwe flens kan maken ter vervanging van de Visco koppeling. Ik per taxi terug naar het strand. Voor de zekerheid pers ik de radiateur nog eens af en ja hoor, toch nog2 lekjes. Weer terug naar de stad met dat ding. Gelukkig is flens ook klaar dus kan ik de volgende dag allesweer monteren.
Ook is het ons duidelijk dat het met die Ferry niets wordt en we dus toch RoRo moeten verschepen. Dit is erg duur, want de verschepingsmaffia weet dat er geen keuze is voor elke reiziger die hier belandt. Helaas is de grens met Venezuela is gesloten, anders was dat nog een optie geweest. We hadden dan de nodige landen kunnen aan doen in het Noordoosten.
We hebben diverse opties om naar Panama te komen.
-Een RoRo direct naar Panama met Walenius Wilhelmsen voor 6000 US$ plus nog haven- en agent kosten, overnachtingen en vluchten voor ons zelf.
-Een flatrack container voor 5000 US$ plus.
_Een RoRo met SC Lines via Amerika. Deze is 3000 US$ en doet er ruim 2 weken over plus het gevaar van inbreken in de diverse havens.
We kunnen wel direct van Cartagena naar Miami, Florida. Missen dan wel Centraal Amerika, maar we kunnen wel direct dit jaar naar Alaska. Het seizoen past dan, zodat we in Juni in Alaska kunnen zijn en dan voor de winter zuid naar Mexcico. (Snowbirds)
Nu gaat het allemaal erg snel want de boot komt al snel. We boeken samen met Christan deze optie. We kunnen gelijk betalen bij de bank in Riohacha. Bij de bank hier kun je natuurlijk niet betalen met je Visa kaart, nee je moet eerst bij de automaat pinnen en dan in de bank dan dit geld weer inleveren. Ik heb al onze kaarten mee genomen en moet 17 keer pinnen om het bedrag uit de ATM te krijgen. Ja, lekker handig en we zijn ook niet de enigste klanten, er zitter er wel 40. Gelukkig gaat het wel snel, ik had al een bonnetje gehaald voor dat ik ging pinnen.
Nu alles weer monteren, het loopt voorspoedig, wel liters gezweet want van onze Duitse vrienden? steekt er niemand er een hand uit. Gelukkig trotseert Adrie de zon en helpt met het aangeven van de sleutels. De sfeer bevalt ons daar niet meer. Buiten de vele nu erg opdringerige kinderen 's avonds ook alle ouders op bezoek. Enige vorm van privacy is ver te zoeken. Ik heb rond de middag de klus klaar. Ik gooi dit keer het water in het goede gat. Ja, een ezel....... Starten en ja, dicht. We breken gelijk kamp op voor een goede proefrit naar onze lievelingsplek op camping Los Angeles.
Het dan al weer donderdag als we met schemer aankomen. Morgen is het vrijdag en volgende week moet de auto op de boot, maar we hebben nog geen papieren voor de auto ontvangen van de Douane. Deze zouden ze per mail op sturen en het is nu al bijna drie weken later.
Bij de garage is het onderdeel van de wasmachine nog steeds niet klaar, wat een eikels. Er ligt wel een rekening voor de reparatie van de Visco koppeling. Ja, ze hebben daar wel humor. Het volgende nieuws is dat het carnaval is en ze 5 dagen dicht gaan en ik dus ook mijn spullen niet kan ophalen. Super balen, dus kunnen we de wasmachine weg gooien.
Dus naar Cartagena, waar we een plek vinden achter het Hilton Hotel, waar nog andere reizenden staan, een stel Argentijnen met busjes..
Onze agent Luis vind dat we maandag al bij hem moeten zijn ivm met die douane papieren. Wij er maandag om 8 uur met een medewerker heen, naar de DIAN. Nou mooi niet. U moet niet bij ons zijn, maar in Barranquilla. Dat is een probleem. Ze zijn daar ook gesloten voor de carnaval. 's Middags gaan we met de vrouw van de onze agent Luis, Sonja, het nog keer proberen. Nou, echt niet. De volgende morgen moet ik er weer zijn. Nu gaat Luis zelf mee. Helaas werkt het ook niet en woensdag om 7 uur moeten we de auto's inleveren in de haven en ik heb geen douane papieren. Wel de verscheping betaalt en vluchten geboekt, huur auto en onderkomen in Miamie. Ik moet nu dus betalen om de haven in te komen en als het niet lukt ook weer betalen om er uit te komen. Onze agent heeft 's  morgens om 8 uur iemand bij de douane staan in Barranquilla. Deze zijn dan klaar met feest vieren, maar hij krijgt de papieren niet mee, ik moet notariële machtiging afgeven. Lastig als je in de haven bent, in de haven heb ik al wel een douane controle, zelfs de motor moet van de camper af. Lastig omdat de lier al een tijdje kapot ia. Na veel gedoe lukt het en kan hij het chassis nummer lezen. Nee op de ladder kan dat natuurlijk niet ??????
Luis haalt me uit de haven en verwacht toch nog problemen met de notaris machtiging: ik moet zelf maar naar Barranquilla gaan, maar ze gaan daar om 16.00 uur dicht. Ja en dan begint de stress pas echt. We gaan op zoek naar een taxi. Bij een hotel bellen ze een privé rijder maar dat gaat me niet snel genoeg en de minuten tikken weg. Ik zoek op straat een taxi die wil rijden en ik vind er een die het voor veel te veel geld wil doen. Er is geen keuze. Volgens hem kan het in een uur. Hij belt zijn zoon om auto te wisselen, want die andere is nieuwer, sneller, beter. Ik eikel trap er in. Blijkt er ook nog te moeten worden getankt en dan eindelijk kan de race beginnen. Het is geen 1 uur zie ik op mijn navi, maar 2. Shit, shit. We komen er om 10 voor 4 aan. De snelle auto heeft maar 1000 cc. Ik push hem als een gek en ja hoor de minuten tikken terug. Als we bij Barranquilla komen heb ik nog 30 minuten over, dus het gaat lukken. YES, YES. We nemen de noordelijke route om de stad, we moeten natuurlijk aan de andere kant van de stad zijn. Natuurlijk staan op dit stuk alle tribunes van de carnaval welke ze nu afbreken en het verkeer staat zo goed als vast, dit gaat echt niet lukken. Overleg met mijn chauffeur dat ik een motor taxi met hebben. Ik spring uit de auto, hij rijdt door naar de douane om me daar weer op te pikken. Ik ren door de file op zoek naar een motor taxi. Eindelijk heb ik er een en ik heb nog 10 minuten. Hij begrijpt mijn probleem en geeft gas. Mijn god, hoe heb ik zo een dikke vent kunnen vinden. Het motortje steunt en kreunt door allemaal straatjes om de file te omzeilen, maar het schiet niet hard genoeg op en geloof het of niet, voor een stop licht staan we weer achter mijn taxi. Dus weer de taxi in en rijden. Het is al 4 uur en mijn hartslag is twee honderd. Dit is topsport, alleen vind ik het niet leuk. Ik bel de fixer van Luis dat het nog 2 km is. Hij staat buiten de poort, die natuurlijk dicht is en gelukkig laten ze ons er in en kunnen ze de papieren klaar maken. Echt 15 keer heb ik ergens moeten tekenen, want er was nog een probleem met mijn originele douane formulier: er stond ergens een foute datum en daarom waren ze ook nooit opgestuurd. Om 8 uur ben ik eindelijk weer terug bij Adrie, die al in ons luxe appartement woont. Onder de douche en naar bed, ik ben echt kapot.
De volgende dag weer bij de douane,  2 uur duurt het. Ze spellen elke letter op de formulieren uit Barrnquilla en dan eindelijk is het oke. Gelukkig voor mij is de boot een dag te laat. Helaas voor Peter, een Canadees van 74, die ook op zelfde schip zit, want hij moet vrijdag vliegen naar de USA. De douane controle is nu pas vrijdag en dus moet hij alles om boeken wat hem ook 400 US$ kost. 11 dagen moeten we wachten voor we naar Miami vliegen. Christian heeft een ander idee: hij heeft voor een week een cruise in de Caribic geboekt. Voor ons te duur. Cartagena heeft een erg leuke oud
stadsdeel en de nodige kerken en musea.
 Ja we spelen de echte toerist en slappen in een van die Benidorm flats.

 

Onze vriendin Claudinha uit Brazil.



Dat hadden we nog niet gedaan in Zuid Amerika, dus komen we de dagen wel door.  ;-)
Ik zie net per mail dat de boot de haven in Miami is in gevaren. Hopelijk krijgen we de Turtle er zonder te veel problemen uit de haven. Wens ons maar succes.

De groeten en tot een volgende keer.
Joop en Adrie.

Onze vriend David, een echte beach-boy Hij is ook cameraman en producer voor Red Bull.
http://www.nu.nl/8765/video/mountainbiker-crosst-met-70-kmu-door-zoutmijn.html





4 opmerkingen:

  1. Beste Joop en Adrie wij hebben jullie verhalen de afgelopen jaren verslonden. Wij hebben inmiddels concrete plannen in het najaar naar Zd-Amerika af te reizen. Nog onzeker of we hier een camper kopen of dat in Chili doen.
    Jullie in ieder geval een mooie voortzetting van de reis in Nrd Amerika.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Joop en Adrie. Weer genoten van je verhaal en enorm gelachen ,sorry, over de radiateur waar water in moest en dan in het verkeerde gat gieten. Dat doe je ook geen tweede keer. Wens jullie weer verder reis plezier. Wij zijn nu 3 weken in Oostenrijk vanaf 5 maart dus ff genieten van de sneeuw.
    Luitjes groetjes xx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We just passed you traveling west on I20 towards Dallas, TX! Safe travels!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hello guys!!!!! So nice to be able to know the trip is going strong!!!!!!

    I ended up changing my truck!!! i got a Toyota FZJ80, and its the bomb!!! im fixing it up and starting to travel in a month all over colombia, would love to talk to you about what you liked and follow a bit of your trip in Colombia. Please please say hello to Adrie. I really miss seeing you guys!

    David Giraldo

    BeantwoordenVerwijderen