Staatsgreep Bamako, Mali. 22-03-2012

Mooi kloten, we komen gisteren om 17.30 aan in Bamako na een lange dag rijden uit B.F. Bobo-Dilasso.

Ik stuur Casper een mailtje om te weten te komen of hij ook nog in de buurt is of nog aan zijn geliefde meer ligt bij Manantali. We krijgen als antwoord dat hij daar nog is en of wij iets merken van de staatsgreep in Bamako. Wat blijkt: we zitten er midden in.

Er is 's middags om half 3 een staatsgreep te zijn begonnen. Wij zitten net ten zuiden van de stad en kunnen niet verder omdat we de bruggen niet over kunnen naar het noorden en omdat we midden door de stad moeten. Daar wordt nog volop geschoten. 

We hebben net contact gehad met de Ambassade en het verhaal is: binnen blijven, niet gaan rijden en we houden U op de hoogte.

Staatsgreep in Mali

Militairen in de straten van Bamako

AFP

Toegevoegd: donderdag 22 mrt 2012, 04:38

In Mali hebben militairen op de staatstelevisie verklaard dat ze de macht in het land hebben overgenomen. Dat deden ze kort nadat ze het presidentieel paleis in de hoofdstad Bamako hadden bestormd. President Touré zou ongedeerd zijn.

De militairen hebben een avondklok ingesteld. Ze zeggen dat ze de macht zullen overdragen aan een democratisch gekozen regering. Ze beschuldigen president Touré ervan dat hij te weinig heeft gedaan om rebellen in het noorden van Mali aan te pakken.

Het leger eist al een aantal weken meer voedsel en betere wapens in de strijd tegen de rebellen.

Volgens het ministerie van Defensie is president Touré naar een geheime, veilige locatie gebracht.

Ban Ki-moon

De VN-Veiligheidsraad is bezorgd over de onrust en roept alle partijen op tot kalmte. VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon hoopt dat het leger en de president er op een democratische manier uitkomen.


Net deze brief ontvangen van de Ambassade.

Na een heftige nacht die om 4.30 leidde tot de aankondiging op de nationale televisie van een staatsgreep is het in de ochtend nog onrustig geweest. Het nieuwe militaire gezag heeft een uitgaansverbod ingesteld. Het blijft ons advies u daar aan te houden en thuis te blijven.

Er worden nog met regelmaat schoten gehoord, maar uit waarneming van derden komt het beeld naar voren dat het vooral gaat om schoten in de lucht voor het uiteenjagen van samenscholingen om zo plundering te voorkomen. Er lijkt niet langer gericht te worden geschoten. Niettemin is de spanning nog hoog en indien niet zeer noodzakelijk adviseer ik om deelname aan het verkeer te vermijden.

De staatsgreep komt toch nog onverwacht, hoewel vanaf gisterenochtend de aanwijzingen sterk werden. Lange tijd zag het er naar uit dat het een muiterij in het leger betrof, die het politieke bestel niet zou hoeven raken. Met de aanval van gisterenmiddag op het nationale televisiestation keerden de ontwikkelingen zich echter in de richting van een staatsgreep.

Op dit moment is geen informatie beschikbaar over slachtoffers. Enkele ministers zijn gevangen genomen, president ATT is echter (nog) niet gearresteerd. Het zal nog wel enige uren en wellicht dagen duren voor dat duidelijkheid ontstaat over het verdere verloop. Mocht deelname aan verkeer op enig moment zeer noodzakelijk worden dan raden veiligheidsbedrijven aan om niet in een 4*4 te rijden en geen diplomatieke nummerplaat te gebruiken. Wel om (indien van toepassing) diplopas of ander paspoort te dragen. Bij aanhouding zeer vriendelijk de militairen bejegenen. Maar nogmaals, vermijdt u die noodzaak.

U zult de komende dagen vaker een berichtje langs deze weg kunnen ontvangen, waarbij ik van harte hoop dat op korte termijn de toon weer geruststellend zal kunnen zijn. Op dit moment is het daarvoor echter nog te vroeg. Omdat informatie summier is, staan we zeer open voor reacties en informatie uwerzijds. Het noodnummer van de ambassade is +22366754460.

Maarten Brouwer

Ambassadeur

Wordt vervolgd.


23-03-2012.


Net weer een bericht gehad van de Ambassade, het wordt rustiger in de stad en op mijn verjaardag 27-03 moeten de ambtenaren weer aan het werk. De grenzen gaan weer open als er geen tegenstand komt tegen de nieuwe machthebbers.
Er worden nog al wat auto's in beslag genomen ivm met het patrouilleren door de stad dus rijden is nog geen optie. ook veel benzinestations zijn geannexeerd.
Hopelijk verbetert de situatie volgende week. 


26-03-2012

Bericht aan Nederlanders(10) Vandaag was een rustige dag. Er valt niks nieuws te melden. Morgen is een bijzondere dag 26 maart, jour de martyrs. Een herdenking van de slachtoffers van het geweld van 1991. Een mars en een tegenmars zijn aangekondigd. Morgen berichten we U weer. “ Maarten Brouwer De ambassadeur Als het rustig blijft vandaag dan willen we proberen morgen te vertrekken. Gr Joop!

Gr. Joop en Adrie.

Terug in Burkina Faso 19-03-2012

Togo, wat een K... wegen daar, het GPK (gaten per km) was ongelooflijk. Natuurlijk hebben we offroad truck, maar kapot asfalt is geen feest: de randen zijn scherp en de kuilen soms verraderlijk diep en als je dat een paar honderd km achter elkaar hebt dan zie je niet veel van de omgeving. De hele dag ben je om en door de gaten aan het sturen.

We zijn direct over de grens van Togo op een camp aan een meer gaan staan, wel een mooi plek. De volgende dag door Lome. Het verkeer was door weg werkzaamheden, een chaos en we stonden in eens voor de slagboom van Ghana. Oeps, dus maar weer snel omgedraaid. Ook reden we op een rotonde met stoplichten door oranje, gelijk een fluitconcert en op de weg springende agenten. Die staan met een man of acht per rotonde hun maandloon op te krikken. Je ziet ze nergens waar het nodig is, maar waar wat te halen valt zijn ze er. Dit was nu onze twee keer: de eerste had ik afgekocht zoals dat hier hoort, maar deze keer was ik pissig omdat het geen rood was, kosten 15€. Geen probleem, zei ik tegen de agent. Ik betaal als jij dit formulier invult. (dit is een officieel uitziend papier ter bescherming van toeristen wat ik van Jan en Mariska had gehad) Ja, hier had hij wel moeite mee. Hij ermee naar de chef. Deze zag het ook niet zitten, dus het verhaal was uiteindelijk dat het een cadeau van de chef en we mochten door, dus ben ik Jan nog wel een biertje schuldig en een wijntje voor Mariska.

Ook heb ik de agent op onze camera, die alles registreert als we rijden, laten zien hoe het licht er

uit zag toen we er door reden. Hij was erg verbaasd. Ik heb dit pas aan het einde laten zien, want alles opnemen terwijl je rijdt, stellen ze hier in deze landen niet op prijs. Zelfs fotograferen van overheidsgebouwen is een grote overtreding, dus als jij een openbaar toilet ziet, iets wat al een wereldwonder is hier en je wil het fotograferen, dan zit je zo in de bak.

De natuur was op veel plekken mooi en groen met een hoog Aziegehalte. We vonden wat watervallen en vielen weer eens in een toeristenval: een mooi vel papier met een heel verhaal dat we 4000 CFA moesten betalen voor het dorp, omdat ze weg onderhouden en je zo kunt steunen. Wij betalen netjes en krijgen een gids mee. We dachten dat dit wel in de prijs zat. Foutje. Bij de waterval, die zelfs een blinde kan vinden, vraag ik hem: je zit toch wel in de prijs van de toegang? Nee natuurlijk niet, hij wil 10.000,- CFA. Ja doei, ik draai me gelijk om. Nee het kan ook wel voor 5000,- CFA dan en voor 2 watervallen en bij de tweede konden we ook campen. Kan ik er komen met onze auto? Geen probleem, dus wel een probleem maar we zijn er gekomen met een dak vol mango's inclusief de takken. De waterval bezocht en 3 keer leeg gelopen. Wel mooi en het plekje ook. Afrekenen 5000,- CFA p/p ??? Ik heb hem verteld in taal die hier niet op het papier houdt dat hij snel moest opr...

Ja, het het is altijd wat met gidsen. Je zult zelden geluk hebben in deze landen met die lui, daarom hebben we ook een gruwelijke hekel aan deze maffia gidsen.

Omdat enige infrastructuur om te overnachten ontbreekt hier in Togo en ze zelfs voor de parking bij een hotel nog15,-€ vragen, waren we ondanks de slaggaten in de weg eigenlijk te snel weer door dit land. Ook wild overnachten is moeilijk, het is allemaal bewoning en akkertjes.

Net als in Benin zijn de mensen ook hier vriendelijk en vrolijk. Overal zwaaien ze en ik word hier bijna niet herkend als Joop Cadeau, wat een verademing. Nadat we we niet bij dat hotel wilden staan voor zoveel geld belandden we op een truck. Gelijk een stamp kinderen die deze aliens goed moesten bekijken in hun witte capsule die constant staat te brommen (onze airco). Ze wilden de lancering niet missen, maar ze zijn niet vervelend. De volgende morgen om 6 uur stonden ze er alweer. Ik vroeg of ze niet naar school moesten, maar nee, het was zaterdag. Omdat ze me nog niet een keer bij mijn Afrikaanse bijnaam hadden genoemd moest ik ze toch wel belonen met een cadeau. Na ze te hebben verteld dat ze dit kregen omdat ze niet gezeurd hadden kreeg zusje een sleutelhanger met een klompje en de jongens mochten een Matchbox truck uitzoeken, die koppies, prachtig!

We zijn nu weer terug in Ouagadougou en staan hier prima op hetzelfde camp als een paar weken geleden. We kunnen hier de voorraden weer aanvullen en ons weer opladen voor de The Long Hot Way back.

Tot een volgend keer. 

Gr. Joop! en A3.

Togo 14-03-2012

Togo 14-03-2012.

We zijn vandaag de grens overgestoken van Benin naar Togo, dit ging zonder problemen. Aan de Benin kant wel een beetje hectisch omdat het een grote grens overgang is. Je ziet km's voor en richting de grens vrachtauto's staan die waarschijnlijk wachten op hun documenten.

Het visum voor Togo hebben we aan de grens kunnen krijgen voor een week, dit kan je dan in de stad verlengen, maar we denken dat we er met 7 dagen wel door zijn en dan weer in BF zullen zijn. Dan de terugweg richting Europa. Natuurlijk balen we er wel van dat we niet door kunnen rijden naar Zuidelijk Afrika, maar dat is ons, zoals laatst geschreven toch te heftig.

In Benin hebben we in Abomey het museum en de paleizen van de koningen bezocht. Het stelt niet zoveel meer voor, maar het was wel interessant. Het was vroeger een goot complex van 40 hectare en 12 paleizen waar 10.000 mensen werkten. Elke koning bouwde zijn eigen paleis weer vast aan dat van de vorige koning.

Het waren nog al bloederige koningen met veel oorlogen en slaven handel.

Toen koning Ghezo dood ging zijn er 41 van zijn vrouwen levend met hem mee begraven, ze waren zeker bang dat hij zich zou vervelen in het hiernamaals.

Deze koning had ook een troon die rustte op 4 schedels van overwonnen vijanden.

Het toenmalige koninkrijk Dahomey heeft ooit een oorlog verloren van een ander koninkrijk in Nigeria en ze moesten toen 110 jaar lang van alles 41, dit is een magisch getal hier, afstaan. Dus 41 vrouwen, 41 mannen, 41 koeien en ook 41% van de oogst. Dit waren ze na 110 jaar zat en hebben nooit meer betaald.

Ze hebben ook hard gevochten tegen de Fransen, maar hebben verloren en Dahomey werd een Frans protectoraat. De bloedlijn van het koningshuis is nog intact en er is nog steeds een koning, maar dit is ceremonieel en de koning heeft geen politieke macht.

Het is hier in het zuiden van Benin erg sticky en je bent 24 uur per dag bezweet. Je kunt niets doen of je loopt leeg. Dit is de reden dat we Ganvie hebben overgeslagen en ook de stad Cotonou is geen pretje om door te rijden.

Ganvié in Benin is een dorp op het water. Alle woningen staan op houten palen in het water en het enige vervoermiddel is een ‘piroque’. De bewoners verdienen de kost door middel van de visserij. Het vissen wordt nog op traditionele wijze gedaan. Het dorp is nog in authentieke staat.

We hebben 4 dagen op een lodge Grand Popo Awale Plage, gestaan mooi onder de palm bomen direct aan het stand met een groot zwembad., Al het personeel is verkleed als zeerover, de dame's met rode korte rokjes.

We zijn nog wel een keer vroeg een stuk over het strand gelopen, maar het was bijna niet te doen ivm met de warmte en de hoge lucht vochtigheid. Wel imposant was dat de lokalen enorme visnetten in zee uitzetten en deze vervolgens met de hand op het strand weer binnen halen. Ze zijn er uren mee bezig, maar halen best veel vis binnen, wel veel kleine vissen, maar soms zitten er echt grote tussen.

Het is wel een vieze troep op het strand en het stinkt omdat iedereen zijn behoefte maar op het strand doet en dan kunnen de kinderen hier lekker in spelen en weer ziek worden, dat de mensen hier nog zo achterlijk zijn is ongelooflijk. Ja, we weten het, we zijn geen vakantiegangers maar reizigers en dat is best afzien soms. Vooral als je dan weer 8.000 km terug moet rijden in meestal 40 graden. Inshallah!

Als we weer in Marokko zijn zullen we daar wel een paar maandjes de vakantieganger gaan uithangen. ;-)

Tot een volgend keer.

Gr. Joop en Adrie.

Benin 07-03-2012.

De grens bij Porga ging makkelijk, het was niet druk, dus met 2 uurtjes waren we er door. Er was nog een probleem met het Laiser Passer, het tijdelijke invoer document: dit was voor een vrachtauto maar geldig voor 3 dagen? Toen hebben we het Carnet de Passages gebruikt, dat was ok. Van de douane moest ik voor het kantoor rijden voor controle, er hing een electriteits draad die ik over het hoofd zag en bleef hangen aan de camper. Het draadje gaf de geest, het was al meerdere keren aan elkaar geknoopt, dus ik was niet de eerste. Volgens de douane moest er een electricien komen om het te repareren. Nu dat kan ik zelf ook wel, maar nee dat mocht niet. Ik heb hem toen 10.000 CFA = 15,-€ gegeven en hem gevraagd of hij het voor dat bedrag kon afhandelen met de electricien. Geen probleem, het geld verdween snel in zijn zak en we mochten door.

We wilden meteen linksaf langs de rivier Pendjari NP in, maar bij het kantoor begrepen we dat we dan alleen konden overnachten in een hotel, waar je niet mocht camperen. Er zijn wel een camps, maar dan moest er een gids mee, die zich zo hard stond te verkopen dat we er gek van werden en we het niet zagen zitten om met die met eikel op stap te gaan. (moet je hem nog helemaal in de kost nemen ook!) Ook de bomen waren volgens de dame waarschijnlijk een probleem, dus zijn we naar de zuid ingang van het park gereden en gaan staan bij Alfred van camp Numi, een heerlijk camp met zwembad, onder de bomen en soms met wat stroom.

Omdat hij ook twijfels had of we met onze bak het park door konden, hebben we maar zijn Safariauto gehuurd en met Chavi als driver werd het een mooie, maar eigenlijk te lange rit, 220km. Wel veel gezien, maar erg warm. De volgende dag was rustdag!

Ik heb wel weer de dieseltank dicht gemaakt met een staal epoxy, het lijkt te werken.

De volgende dag zijn we zelf het park weer in gegaan met de DAF. De bomen waren geen probleem, alleen onder de toeganspoort konden we niet door, maar via de artiesten ingang lukte het wel. Er waren een paar loops die we niet konden doen ivm met bomen, maar de nieuw aangelegde paden zijn geen probleem. We zijn naar een meertje gereden en de eerste 45 km 1 Baboon gezien. Gelukkig kwamen er bij het water wat dieren drinken. Ivm met de warmte weer terug naar het camp en het zwembad in. Afred vroeg zich af of ik geen angst had voor zijn bruggetje, ik verzekerde hem dat ik er van uitging dat hij dit zelf had gebouwd (hij is Duits) dus dat het geen probleem zou zijn. Hij had daar zelf wat twijfels over.

Na 4 nachtjes relaxen naar Koussoukoingou, hoe komen ze toch aan zulke namen? In dit gebied leven nog mensen in kleine modderkastelen die soms al honderden jaren oud zijn. We hebben er 3 bezocht,heel interessant. Veel van de localen besnijden hun gezicht en hebben hele patronen van lidtekens (dit staat voor het dorp waar ze vandaan komen). Het word heel fijn gedaan dus valt het niet zo erg op, ik vond de Maori's van New Zeeland er spectaculairder uitzien.

We mochten bij het nieuwe centrum staan. Ik wilde graag wat stroom voor de airco en daar wilden die malloten ook nog 15.000,- CFA voor hebben, uiteindelijk zijn we op 6000,- CFA uitgekomen incl. overnachten.

De volgende dag naar Natitingou waar we wat inkopen konden doen op de markt en de mail ophalen. Dit was erg traag dus konden we niet het net op, alleen de mail. Toen naar de watervallen van Kota, een erg mooie plek met een net nieuw aangelegde lodge van de staat. We vonden een mooi plekje aan de waterfal om de middag te relaxen en we mochten de nacht blijven campen.

Vroeg op pad, nu we er, na bijna een week, achter kwamen dat we de klok een uur vooruit moesten zetten en we dachten al dat we zo vroeg opstonden. Om half acht waren we op pad en gaan 400 km zuidelijk naar de kastelen van de oude koningen in Abomey.

Gelukkig vielen de GPK (gaten per km) vandaag wel mee.

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.