dinsdag 24 februari 2015

Yes, nieuwe banden!!

Ja, een beetje laat met ons blog, sorry.

De Dakar Rally was in Iquique,
 

Chile, we hebben er van genoten. 4 dagen hebben we bij het Bivouac gestaan. Een groot spektakel. We zijn op de motor 2x naar de specials wezen kijken en als klap op de vuurpijl was daar natuurlijk de finish vanaf het giga duin (600 m), recht voor onze camper. We zaten we eerste klas.




In het Bivouac komen is niet zo makkelijk, maar de eerste dag lukte het ons. Chris wist alles over de route en de planning. Chris en Monique staan bij de ingang en wij rijden pontificaal voor de slagboom.


 Nu zien we er wel een beetje Dakar-achtig uit en de bewaking wilde weten wat ik wilde. Ik zei in het Hollands dat ik dat duin op wilde en prompt gaat de slagboom omhoog. Hehe, we zijn binnen. Ze zijn nog druk met het opbouwen van de restaurants, bubbelbaden, relaxruimten, enz. We verbaasden ons er al over dat het nog niet klaar was en ja hoor, we zijn een dag te vroeg. Bedankt Chris. We rijden er maar weer uit en relaxen wat aan het strand en overnachten op de vliegstek in de duinen, lekker rustig.
 



De volgende dag zijn we naast het Bivouac gaan staan en ben ik op de motor naar de rally gaan kijken, echt gaaf.


We hebben wat contacten op gedaan en via via lukt het ons om in het Bivouac te komen. Ongelofelijk, wat een organisatie bij die teams. Geld speelt geen rol lijkt het wel en het doet pijn als je daar al die mooie banden ziet en ik al maanden bezig ben om een paar nieuwe te krijgen.




En dan al die top monteurs die al de schade die is gereden weer moeten repareren en vaak in recordtijden. Even een vooras wisselen bij een truck: bij de ene er onderuit en bij de andere er weer onder, in 3 uurtjes!
Ook troffen we de bouwer van onze camper, Hugo Kupper, navigator op de Ginaf truck van Wuf van Ginkel. Alle respect voor het doorzettingsvermogen van deze mannen. Hugo kwam, voor een bakje koffie in zijn oude truck, op de fiets door het zand. Ja, je moet de conditie op peil houden na de hele dag in zo truck zitten. :-)
Natuurlijk hebben we nog veel meer beleefd, maar dat wordt wat veel. Maar wat een spektakel was het om al die rijders en rijdsters van dat steile duin af te zien komen met een geweld van soms wel 200 km/u en de trucks met 140 km/u.

Terug op het vliegcamp in Iqq haal ik met hulp van Chris, een overlander met een oude antieke Volvo 6x6 en ook lid van ons forum www.overlanders.be, de banden van de velgen en we brengen ze naar de zandstraler, boven in Alto Hospicio. Daar zullen ze dan gelijk worden gespoten. Klinkt makkelijk, maar dit kost dagen van organiseren en veel, erg veel geduld.


 Ook zijn onze banden aangekomen. Met nog wat kleine problemen op de vrachtbrief. Deze kunnen verholpen worden met nog wat extra betalingen. Ik mag wel zeggen dat we de kas hier in Chile aardig hebben gespekt. De banden gaan naar Michelin waar ik een leuk contact heb opgedaan. Ze monteren ze op de velgen en balanceren ze. Dan brengen ze de wielen naar het camp waar ik ze met vriend Lothar weer monteer. Eerst heb ik onderhoud gedaan aan de remmen en paar schokbrekers vervangen, echt het lijkt wel werk!



Na wat vliegen en een ontmoeting met Jodok Moosbrugger, waarmee ik in Andelsbuch vele jaren heb gewerkt, kunnen we weer op pad.
Helaas schudt onze Turtle nog steeds als een gek. Dat is balen. Ik krik de truck van achteren op en ik kijk tijdens het draaien van wielen of we de onbalans kunnen vinden. Alles maakt erg veel herrie er onder als Adrie 80 km/u rijdt met de achteras van de grond. We draaien om en gaan terug naar Iqq. De volgende dag schroef ik de achter aandrijfas er onder uit en controleer de kruiskoppelingen. We rijden een stuk in 4x4 op de vooras. Helaas nog het zelfde resultaat, echt om gek van te worden. We gaan naar Antofagasta daar bij Michelin halen we de korrels die we in de banden hadden gedaan voor het balanceren eruit en balanceren met lood. Het was erg veel wat er op de banden moest, bij een zelfs 1.5 kg. Toen we de band gedraaid hadden op de velg was het nog maar een kilo. Gelukkig was het wat beter, maar nog geen feest.


Joop wilde altijd al een keer op de camper landen, hier lukte het perfect.



We werden gespot door een paar lokale expeditietruck bouwers. Deze mannen zijn nog in het beginstadium en wilden wel graag mijn kennis pikken en dat mocht. Onze imperial moest nog worden gelast en dat hebben ze ook gedaan.
We werden uitgenodigd bij het strandhuis van Luis voor het weekend. Het was erg gezellig en we maakten een mooie zee-safari langs pinguins, zeeleeuwen, pelikanen en nog veel meer zeevogels.



Ons plan was om richting het noorden te gaan, maar Lothar, die hier al 6 jaar rondreist, adviseerde ons om ivm het regen seizoen nog niet noord te gaan, dus draaien we op zuid en gaan we nog wat Argentiniƫ bezoeken.
Joop is nog steeds niet tevreden met het rijden van de Turtle en zoekt en zoekt. Er zit best veel speling op de stuurkogels en in Copiapo bij de DAF daar worden deze vervangen.
 

Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, eerst zijn we een halve dag aan het zoeken geweest naar nieuwe.
We vonden de 3 die we nodig hadden: een bij Iveco, een bij Renault en een bij Scania. Helaas wilden de oude niet los, zelfs niet met mijn hulp. Toen ben ik bij Scania een stuk speciaal gereedschap gaan lenen en toen lukte het. Oeps, wat een gedoe. Gelukkig is het nu allemaal weer in orde, hehe.

De tijd begint te dringen, onze 90 dagen van het visum zijn bijna om en we rijden via Copiapo en over de Paso San Francisco naar Argentiniƫ.
 

 

De pas over de Andes is prachtig. Helaas heb ik problemen met slapen op hoogte en zijn we veel te snel over deze 4800 meter hoge pas gereden.
 

Aan de andere kant in Argentiniƫ kwamen we bij de warm water bronnen van Fiambala waar ik 2 dagen in heb gelegen om al het vuil van het werken los te weken. Adrie kreeg allemaal jeukende bulten van dat gezonde water, vast van de watervlooien?


En nu op naar Rodeo voor wat kite surfen, maar dat in een volgend bericht.

Tot een volgende keer.
Joop en Adrie.