Niet zeuren, het waait zo hard!

Ilha do Guajiru, een leuk weerzien. We mogen naast de pousada van vriend Erwin staan. Zijn stukje is iets verder dan de andere kite pousadas, maar wel lekker rustig en een schitterende plek onder de palmbomen. We kunnen het goed vinden met Erwin en hij is ook blij dat er weer eens Vlaams/Nederlands kan worden gesproken.

De wind waait van de planeten, 20/25 knopen. Dat valt tegen. Met de 8 meter kite is het een heel ander verhaal dan ik gewend ben met mijn 12 meter. Het is afzien en ik lijk weer een beginner. Wel een beetje balen, maar het gaat elke dag wat beter.

We vieren Kerst en Nieuwjaar, het valt niet mee om met 30 graden onder de palmen in de sfeer te komen.

De auto van Erwin heeft regelmatig kuren en er hangt regelmatig wat los, soms een hele stuurinrichting, maar met zijn tweeën zijn we heel handig en hebben regelmatig heeeeeel erg zwarte handen.

Na 2 weken zijn mijn armen een meter langer en gaan we weer richting het zuiden. De cabine hef inrichting werkt niet goed. We vinden een een garage, Pro Truck, in Fortaleza. We demonteren de hydrolische pomp en de hef cilinder. We moeten er de volgende dag om 8 uur weer zijn? Het gevolg is dat we een dag wachten maar er komen geen spullen retour van het revisie bedrijf. Dan gaan we maar naar Barra Nova waar we eerder waren om te kiten. We gaan er wachten op het mailtje van Pro Truck.

Kiten gaat prima, maar bij het in het water gaan had ik ruzie met een rots die nogal scherp was en haalde mijn been goed open. Niet zeuren en door kiten. Het bloed gutste er uit. Het hele been rood, natuurlijk vermengd met het zoute water zag het er wel erg heftig uit. Gelukkig zijn er daar geen haaien.

Yes, Yes, de spullen zijn klaar en het werkt ook nog, wat wil je nog meer. Na nog even olie verversen en doorsmeren en we konden weer op pad. Naar Canto da Barra bij Fortim, hier had ik bij een Marina 2 nieuwe accu's voor het woongedeelte kunnen bestellen op de heenweg. Ze moesten wel van 3500 km ver komen, uit Sao Paulo. Na 4 dagen weer terug naar Pipa. De drukte viel wel mee op de camping. Het is erg grappig hoeveel mensen we kennen in Pipa, in ieder geval meer als in Soest waar we de afgelopen 25 jaar hebben gewoond.

Joop raakt wat in de lappenmand met een steenpuist ( nooit eerder gehad) en het is geen pretje. Ook al een maand last van de keel en dan ook nog 3 dagen wat in zijn oog.

Met Salma van de camping naar het ziekenhuis. Haar dochter werkt daar en een telefoontje was genoeg om ons overal erg snel binnen te krijgen. 30 mensen in de wachtrij en wij worden zo overal binnen geloodst.

Na een week aan de antibiotica kon er weer gekited worden.

Soms heb je dat echt, maar dan ook echt, alles perfect is. Ik ben een met het board en de kite. Alles lukt: golven en ook genoeg vlak water, ik vlieg er over, spring meters in de lucht en als ik achterom kijk zie ik meters water spray achter het board. Ik voel me als de wereldkampioen, wat een perfecte dag, wat kan een mens hier gelukkig van worden.

En als afsluiting heeft mijn schat hutspot gemaakt en zo gedenken wij hier de Nederlandse winter.

Tot een volgend keer.

Gr. Joop en Adrie.

Adrie met haar nieuwe hondje?