dinsdag 27 september 2016

18 x Beren, 27 x Moose, 3 x Porcupine en nog veel meer. 23-09-2016




Ja, het is al weer lang geleden dat we het blog hebben bijgewerkt. Sorry, druk, druk. ;-)
Na Homer gaat de reis richting Denali N.P. Het weer is erg wisselvallig in de weken dat we hier in het noorden reizen.
Het tikt in de camper en het klinkt als water: een tak heeft een kabel van het zonnepaneel losgetrokken en nu kan het water de kast in lopen. Al Adrie haar reis boeken zijn nat geworden, dus dikke tranen. Ook alle kleding is zeiknat. We vinden een wasserette en het kan in de droger. De boekjes worden met papier gedroogd, het duurt wel een week voor dat het weer droog is. De fohn helpt een beetje.

 

Omdat alles zo duur is hier in het noorden bezuinigen we sterk op buiten de deur eten en ook geen koffie uit drinken meer. Ook wild campen lukt prima met dank aan de GPS punten van vrienden.

Denali is is een enorm park waar je helaas zelf niet in mag met je eigen auto, dus moeten we met de bus. Dit werkt ook prima, maar het is een lange dag. Wel best wat dieren gespot en een schitterend 
landschap.

In Fairbanks wordt groot in gekocht, want het zal wel weken duren voor we weer een grote supermarkt vinden.
We rijden weer richting het zuiden en hebben nu mooi weer. We blijven 4 dagen hangen aan een rivier met mooi uitzicht op de bergen. We fietsen wat en doen wat kleine klusjes aan de Turtle.
Via Tok en Chicken (what's in a name) verlaten we na 6 weken Alaska. Het was ons een waar genoegen.

We besluiten een uitstapje te maken naar Eagle aan de Yukon river. Na een paar bochten staat er een hele kudde Caribou op de weg. Super gaaf, wat een geweien heb die dieren.

 




















Eagle is een zeer oud dorpje aan de rivier. Een paar jaar geleden zijn er een aantal huizen weg gevaagd door kruiend ijs. We hebben in het visitorcentre de film bekeken, heel heftig. De volgende dag hebben we een leuke rondleiding gehad door Fort Egbert. Ik was zeer onder de indruk van de Jeffrey Quad 4x4 met 4 wiel besturing. Er zijn er niet veel van gemaakt en er zijn er nog 2 die rijden. Een mooi stukje techniek uit 1914.

 

We gaan Canada weer in via de Top of de World Highway. Wat is dat een schitterende weg.
Dawson City hebben we al uitgebreid bezocht op de heenweg, dus blijven we er niet zo lang.
Omdat de weg naar Eagle zo mooi was, besluiten we de Dempster Highway te gaan rijden. Helaas kun je geen rondje rijden dus is het 1500 km onverhard heen en terug naar Inuvik. Echt het einde van de wereld.
Het weer is oké, dus we doen er 8 dagen over.


 We passeren de Artic Circle en we kunnen de Turtle weer eens goed vuil maken. De startmotor had regelmatig kuren en op de parking van de overgang naar de Northwest Territories weigert hij helemaal dienst. Gelukkig hebben we een reserve. Het was erg guur met veel wind, maar met een uurtje zat hij er weer onder.

 


Eigenlijk was het stuk hierna best saai en Inuvik is ook niet een plaats om over naar huis te schrijven.
We zien weinig wild. Wel een hele zwarte vos met een wit puntje aan zijn staart.
We gaan weer naar Ron en Lauri, de goudzoekers van de heenweg. Het is grappig en leuk ze weer te zien. Ik ga nog mee de rivier op om een vriend te helpen bevoorraden.


We rijden naar White Horse. De Turtle kan wel een wasbeurt gebruiken. 35 $ verder is hij weer toonbaar.
Ook is het al weer 3 weken geleden dat we in Fairbanks het voor het laatst hebben ingeslagen.
Na 2000 km piste rijden, krijgen we onderweg naar Fort Nelson, op een asfaltweg, een dikke steen op het raam. Gelukkig geen scheur, dus snel laten maken.

Het is 12-08 en we vergeten deze keer onze trouwdag niet: 39 jaar, WAUW. Wat een mooi leven hebben we met elkaar. Ik, de drukke baas en Adrie, de rustige, bijna altijd tevreden, volgzame en zorgzame vrouw. Wat een avontuurlijk leven hebben we al achter ons.
We rijden via Prince George naar Jasper. Een droom van een route met veel mooie bergen en gletschers.


Ik wilde nog wat gaan vliegen in Golden, maar het weer in Vernon ziet er veel beter uit, dus gaan we Glenn, van Paraglide Canada maar weer opzoeken. Ik kan een paar mooie vluchten maken. Na een paar dagen willen we weer op pad. Glenn doet me echter bij vertrek nog een mooie aanbieding voor een Advance Sigma 9 scherm. We zijn al een km verder en draaien weer. Het is wel een mooi prijsje en dus blijven weer een paar dagen, zodat ik het scherm ook kan vliegen.

 

Glenn komt met een offerte voor nieuwe banden, ook dat klinkt niet slecht en nu kan het drama- avontuur beginnen.
We hebben dan ook nieuwe velgen nodig voor onze auto. Hier niet te vinden. We kunnen ze wel laten maken op maat bij Canadian Wheels, duurt wel 3 weken, oeps. Het plan is dat ze worden gemaakt in Vancouver, dus we gaan. Onderweg zie ik een bedrijf met zandstralen en spuiten. Dat staat al lang op mijn lijstje want al het aluminium heeft veel oxidatie plekken.
De prijs goed. Oké, het bedrijf ziet er niet zo professioneel uit, maar ik kan zelf alles afplakken en demonteren. Oeps, wat een werk. Jurgen, een Belgische motormuis die hier ook bij de vliegschool is wil wel helpen voor de sponsoring van een nieuwe achterband. We nemen onze intrek in het school gebouwtje: het is maar voor 3 dagen :-) Wat heeft die man het de klus onderschat, het worden er 12!!!!


De velgen zijn zowaar ook binnen, maar kunnen ook wel een verfje gebruiken. Geen probleem, dat kan er ook nog wel bij. Eindelijk kunnen we op dinsdag 20-09 het bedrijf verlaten. We rijden gelijk naar het banden bedrijf. We halen het balanceer middel uit de oude banden en ik kan ze nog verkopen ook. We zetten de nieuwe velgen met de nieuwe banden onder de Turtle en gaan proefrijden. Wat een drama: er is zoveel onbalans dat we de wagen uit schudden! Zal er soms iets met de auto zijn, want de velgen en de banden zijn nieuw. We rijden naar een truck dealer en maken een proefrit. 4 man in de put kijken onder de auto maar daar is niets aan te vinden.
De volgende dag weer naar het banden bedrijf. Super aardige, behulpzame gasten. Daar halen we het balanceer middel er uit en nu is de auto bijna niet op de weg te houden.
Ik kreeg het adres van Pieter, een DAF specialist, die hier een garage is begonnen. Hij wil er ook wel even naar kijken. Hij is super blij om weer eens een DAF te zien. We controleren alles nog eens grondig en zien dat er een grote slag zit in de velgen.
Bij het banden bedrijf hebben ze een speciaal adapter kunnen bemachtigen om onze wielen te kunnen balanceren op de machine. We geloven onze ogen niet als we ze zien spinnen, de band gaat alle kanten op en is absoluut niet geschikt om mee op een snelweg te rijden.
Les, die mijn banden had gekocht heeft medelijden en geeft onze oude banden weer terug. We kunnen deze nu ook goed balanceren. Het hele verhaal heeft nu 7000 Euro gekost, maar gelukkig krijgen we het meeste geld wel weer terug.


Ik ben druk bezig de auto weer op te bouwen en heb net ook nog alle aandrijf olie vervangen, 50 liter.

Dus kunnen we over een paar dagen eindelijk, na 1 maand bij Paraglide Canada weer onderweg.
Het plan is de USA, 2 maandjes en dan Baja Californië, Mexico.

Tot een volgende keer.
Groetjes, Joop en Adrie.