Ja, het is al weer lang geleden dat we het blog hebben bijgewerkt. Sorry, druk, druk. ;-)
Na Homer gaat de
reis richting Denali N.P. Het weer is erg wisselvallig in de weken
dat we hier in het noorden reizen.
Het tikt in de
camper en het klinkt als water: een tak heeft een kabel van het
zonnepaneel losgetrokken en nu kan het water de kast in lopen. Al
Adrie haar reis boeken zijn nat geworden, dus dikke tranen. Ook alle
kleding is zeiknat. We vinden een wasserette en het kan in de droger.
De boekjes worden met papier gedroogd, het duurt wel een week voor
dat het weer droog is. De fohn helpt een beetje.
Omdat alles zo duur
is hier in het noorden bezuinigen we sterk op buiten de deur eten en
ook geen koffie uit drinken meer. Ook wild campen lukt prima met dank
aan de GPS punten van vrienden.
Denali is is een
enorm park waar je helaas zelf niet in mag met je eigen auto, dus
moeten we met de bus. Dit werkt ook prima, maar het is een lange dag.
Wel best wat dieren gespot en een schitterend
landschap.
In Fairbanks wordt
groot in gekocht, want het zal wel weken duren voor we weer een grote
supermarkt vinden.
We rijden weer
richting het zuiden en hebben nu mooi weer. We blijven 4 dagen hangen
aan een rivier met mooi uitzicht op de bergen. We fietsen wat en doen
wat kleine klusjes aan de Turtle.
Via Tok en Chicken
(what's in a name) verlaten we na 6 weken Alaska. Het was ons een
waar genoegen.
We besluiten een
uitstapje te maken naar Eagle aan de Yukon river. Na een paar bochten
staat er een hele kudde Caribou op de weg. Super gaaf, wat een
geweien heb die dieren.
Eagle is een zeer
oud dorpje aan de rivier. Een paar jaar geleden zijn er een aantal
huizen weg gevaagd door kruiend ijs. We hebben in het visitorcentre
de film bekeken, heel heftig. De volgende dag hebben we een leuke
rondleiding gehad door Fort Egbert. Ik was zeer onder de indruk van
de Jeffrey Quad 4x4 met 4 wiel besturing. Er zijn er niet veel van
gemaakt en er zijn er nog 2 die rijden. Een mooi stukje techniek uit
1914.
We gaan Canada weer
in via de Top of de World Highway. Wat is dat een schitterende weg.
Dawson City hebben
we al uitgebreid bezocht op de heenweg, dus blijven we er niet zo
lang.
Omdat de weg naar
Eagle zo mooi was, besluiten we de Dempster Highway te gaan rijden.
Helaas kun je geen rondje rijden dus is het 1500 km onverhard heen en
terug naar Inuvik. Echt het einde van de wereld.
Het weer is oké,
dus we doen er 8 dagen over.
We passeren de Artic
Circle en we kunnen de Turtle weer eens goed vuil maken. De
startmotor had regelmatig kuren en op de parking van de overgang naar
de Northwest Territories weigert hij helemaal dienst. Gelukkig hebben
we een reserve. Het was erg guur met veel wind, maar met een uurtje
zat hij er weer onder.
Eigenlijk was het stuk hierna best saai en
Inuvik is ook niet een plaats om over naar huis te schrijven.
We zien weinig wild.
Wel een hele zwarte vos met een wit puntje aan zijn staart.
We gaan weer naar
Ron en Lauri, de goudzoekers van de heenweg. Het is grappig en leuk
ze weer te zien. Ik ga nog mee de rivier op om een vriend te helpen
bevoorraden.
We rijden naar White
Horse. De Turtle kan wel een wasbeurt gebruiken. 35 $ verder is hij
weer toonbaar.
Ook is het al weer 3
weken geleden dat we in Fairbanks het voor het laatst hebben
ingeslagen.
Na 2000 km piste
rijden, krijgen we onderweg naar Fort Nelson, op een asfaltweg, een
dikke steen op het raam. Gelukkig geen scheur, dus snel laten maken.
Het is 12-08 en we
vergeten deze keer onze trouwdag niet: 39 jaar, WAUW. Wat een mooi
leven hebben we met elkaar. Ik, de drukke baas en Adrie, de rustige,
bijna altijd tevreden, volgzame en zorgzame vrouw. Wat een
avontuurlijk leven hebben we al achter ons.
We rijden via Prince
George naar Jasper. Een droom van een route met veel mooie bergen en
gletschers.
Ik wilde nog wat
gaan vliegen in Golden, maar het weer in Vernon ziet er veel beter
uit, dus gaan we Glenn, van Paraglide Canada maar weer opzoeken. Ik
kan een paar mooie vluchten maken. Na een paar dagen willen we weer
op pad. Glenn doet me echter bij vertrek nog een mooie aanbieding
voor een Advance Sigma 9 scherm. We zijn al een km verder en draaien
weer. Het is wel een mooi prijsje en dus blijven weer een paar dagen,
zodat ik het scherm ook kan vliegen.
Glenn komt met een
offerte voor nieuwe banden, ook dat klinkt niet slecht en nu kan het
drama- avontuur beginnen.
We hebben dan ook
nieuwe velgen nodig voor onze auto. Hier niet te vinden. We kunnen ze
wel laten maken op maat bij Canadian Wheels, duurt wel 3 weken, oeps.
Het plan is dat ze worden gemaakt in Vancouver, dus we gaan. Onderweg
zie ik een bedrijf met zandstralen en spuiten. Dat staat al lang op
mijn lijstje want al het aluminium heeft veel oxidatie plekken.
De prijs goed. Oké,
het bedrijf ziet er niet zo professioneel uit, maar ik kan zelf alles
afplakken en demonteren. Oeps, wat een werk. Jurgen, een Belgische
motormuis die hier ook bij de vliegschool is wil wel helpen voor de
sponsoring van een nieuwe achterband. We nemen onze intrek in het
school gebouwtje: het is maar voor 3 dagen :-) Wat heeft die man het
de klus onderschat, het worden er 12!!!!
De velgen zijn
zowaar ook binnen, maar kunnen ook wel een verfje gebruiken. Geen
probleem, dat kan er ook nog wel bij. Eindelijk kunnen we op dinsdag
20-09 het bedrijf verlaten. We rijden gelijk naar het banden bedrijf.
We halen het balanceer middel uit de oude banden en ik kan ze nog
verkopen ook. We zetten de nieuwe velgen met de nieuwe banden onder
de Turtle en gaan proefrijden. Wat een drama: er is zoveel onbalans
dat we de wagen uit schudden! Zal er soms iets met de auto zijn, want
de velgen en de banden zijn nieuw. We rijden naar een truck dealer en
maken een proefrit. 4 man in de put kijken onder de auto maar daar is
niets aan te vinden.
De volgende dag weer
naar het banden bedrijf. Super aardige, behulpzame gasten. Daar halen
we het balanceer middel er uit en nu is de auto bijna niet op de weg
te houden.
Ik kreeg het adres
van Pieter, een DAF specialist, die hier een garage is begonnen. Hij
wil er ook wel even naar kijken. Hij is super blij om weer eens een
DAF te zien. We controleren alles nog eens grondig en zien dat er een
grote slag zit in de velgen.
Bij het banden
bedrijf hebben ze een speciaal adapter kunnen bemachtigen om onze
wielen te kunnen balanceren op de machine. We geloven onze ogen niet
als we ze zien spinnen, de band gaat alle kanten op en is absoluut
niet geschikt om mee op een snelweg te rijden.
Les, die mijn banden
had gekocht heeft medelijden en geeft onze oude banden weer terug. We
kunnen deze nu ook goed balanceren. Het hele verhaal heeft nu 7000
Euro gekost, maar gelukkig krijgen we het meeste geld wel weer terug.
Ik ben druk bezig de
auto weer op te bouwen en heb net ook nog alle aandrijf olie
vervangen, 50 liter.
Dus kunnen we over
een paar dagen eindelijk, na 1 maand bij Paraglide Canada weer
onderweg.
Het plan is de USA,
2 maandjes en dan Baja Californië, Mexico.
Tot een volgende
keer.
Groetjes, Joop en
Adrie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten