Vliegende Walvissen!!!! 18-07-2016

Hoe noordelijker we komen, hoe minder mensen en bebouwing. De afstanden zijn nog altijd giga, maar we hebben de tijd en zijn mooi op schema.

Ondanks dat we in Hyder – Alaska waren, zijn we eigelijk nog lang niet in Alaska. Hyder ligt namelijk in het onderste gedeelte van Alaska. Dit is een lang stuk kust parallel aan Canada en het is dus nog een kleine 2000 km verder noord rijden voor je echt in Alaska bent. Het is gigantisch groot en je kunt maar een klein gedeelte bereizen met de auto. De Alaska kustlijn, incl. eilanden, is 50.000 km. Dat is meer als de omtrek van de aarde.

De route is oogstrelend mooi, zeker als er nog een zonnetje is. We vinden vaak mooi plekjes waar we gratis staan. Het laatste RV park was in Florida, nu staan we meestal ergens wild en soms op natuur campings. Deze zijn niet zo belachelijk duur en zo kunnen we ons budget nog enigszins binnen de grenzen houden.

Onderweg zijn er veel dorpjes met historische museums die we bezoeken. Zo komen we in Jade City. 75% van 's werelds jade komt uit British Columbia. Joop is ooit in Zuid Afrika zijn mooie Nieuw Zeelandse fishhook hanger kwijt geraakt en hier vind hij een nieuwe. Adrie scoort een paar jade oorbellen. Joop ziet $$$$$ tekens en heeft geen goud koorts, maar jade koorts. Nu ziet hij overal jade liggen. Op een plek heeft hij al een emmer vol gevonden. Jade is op diamant na de hardste steen op de aarde, dus koopt hij een diamant slijpschijf en kan aan het werk :-)

In Watson Lake is het Signpost Forest, hier vind je borden vanuit de hele wereld, meer dan 72000 stuks, grappig.

Ook bezoeken we nog een film in een 360 graden theater, over het noorderlicht. De kwaliteit is helaas belabberd en Joop doet zijn beklag.

Het weer werkt al een paar dagen niet erg mee: regen en guur. Je vraagt je soms af wie hier nou wil wonen, nu dat zijn er niet veel. Niet zolang geleden kreeg je geld en een stuk grond als je hier een homestead wilde bouwen.

In Whitehorse bezoeken we Paddelwheel stoomboot. Er voeren er in 1899, tijdens de goldrush, wel 250 op de rivieren hier. 

 

Toen er goud werd ontdek was het een gekkenhuis en mensen die kwamen waren niet echt goed voorbereid op de strenge winters hier. Het leven was echt afzien in zo'n goudzoekers kamp.

Aan de Stewart rivier vinden we een mooi plekje, vlak bij een vliegveld dat ze gebruiken om de mijnen te bevoorraden.

We krijgen bezoek van Ron, een goud prospector, die hier al 40 jaar goud zoekt en een hut heeft gebouwd waar hij 35 jaar in woont. Een leuk gesprek en interessant. De volgende dag komt zijn vriendin langs en ze nodigt ons uit voor een wijntje, erg gezellig en leuke verhalen.

We gaan naar Dawson City, een leuk dorp met heel veel goudmijn historie. Het weer zit niet mee, maar we doen een paar tourtjes. Ze hebben veel opgeknapt en er is ook een mooi museum waar we een poos rond dwalen, erg leuk.

Een nacht slapen we boven op een uitzichtspunt. Ook een paragliding start, helaas zit het weer niet mee.

Met het pontje gaan we de rivier over. Het regent, dus blijven we op een camping aan de rivier staan, daar zijn we altijd de nieuwe attractie. We krijgen ook nog bezoek van de Canadese Crockodile Dundee, een schitterend figuur met mooie verhalen over die goede oude dagen.

We gaan de Top of the World highway rijden, maar in de regen is dit niet zo leuk. Na 20 km zien we een mooi plekje voor de lunch en we blijven er maar gelijk staan. Hopelijk morgen beter. De volgende morgen is het mooi. Alle dalen zitten wolken, dus zijn we echt on Top of the World. De weg is ongelofelijk mooi. Er wordt daar nog steeds op kleine schaal veel goud gemijnd.

In Chicken, ook weer zo'n one horse town, kijken we wat rond. Nu zijn we dus echt in Alaska. We rijden naar Tok (what's in a name) om de tanks te vullen (diesel en water) en de voorraden aan te vullen. We kunnen er ook de grijs- en zwartwater tank leeg maken, overal vind je hier wel dump stations voor.

Van Tok rijden we via een mooie weg naar Valdez, langs diverse gletsjers. 

 Omdat het weer mooi is voorspeld, boeken we een boot cruise op de LuLu Belle. We zijn onderweg van 11.00 am tot 19.00 pm. Wat een super dag: walvissen, zeeotters, zeeleeuwen en veel vogels. We varen ruim 10 km door het ijs tot vlak voor de Columbia gletsjer. Van de ijs wand breken grote stukken af, erg spectaculair.

Wat hebben we genoten van deze dag! We hebben zelfs 184 km gevaren, gaf de GPS aan en 1000 foto's gemaakt.

  

 

 

 

We rijden naar Mc Carthy, hier is ook het koper mijnstadje van Kennecott. Er is hier veel koper gewonnen in begin 1900. Het was een moeilijk bereikbaar gebied met veel moerassen en bergen.

Om de erts naar de bewoonde wereld te krijgen is een spoorlijn aangelegd van ongeveer 300 km. Een ongelofelijk project, dat toen al 25$ miljoen kostte, maar de kopererts had de hoogste gehalte koper ooit gevonden. Ze hebben er 36 jaar gemijnd en nu is het een museum. We wandelen ook naar de gletsjer.

Op de terugweg komen we weer langs de Copper river, waar veel zalmen de rivier op zwemmen naar de meren om zich voor te planten. De zalmen zijn dan ongeveer 4/5 jaar oud en sterven dan nadat ze voor het nageslacht hebben gezorgd.

Er wordt veel gevist met schepnetten, ze staan echt schouder aan schouder. Ook zijn er die gebruik maken van fishwheels, dit zijn grote draaiende schepnetten die vis vangen en dan in een bak gooien. Joop gaat samen met Mike op zijn 6x6 Quad bij zijn fishwheel kijken en hij geeft ons 2 mooie Sockeye zalmen. Ook worden ze mooi gefileerd en dit levert ons 4 mooie stukken op.

We gaan richting Anchorage. In Palmer neem ik contact op met een kite school. Tom, de eigenaar is ook Paraglider. Hij nodigt me uit om mee te gaan paragliden. De berg op gaan we met de helikopter. Ja, dat is gaaf. Het weer is 26 graden en geen wolkje aan de lucht. We zijn met 8 piloten en er moet 3x gevlogen worden om ons op Government Peak af te zetten. Het lukt me om snel hoogte te pakken en ik kom zelfs 1000 meter boven de berg uit met een prachtig mooie uitzichten. Alleen Tom heeft veel moeite om hoogte te pakken: ruim een uur is hij bezig en als hij bijna op de grond staat lukt het hem om eindelijk omhoog te komen.

  

 

De volgende dag heb ik weer contact met Tom en nu wil ik kiten op de Cook Inlet. Er is een tij verschil van wel 10 meter dus de beste tijd is 2 uur voor laag tij. Het kost wat moeite om de ander kiters te vinden. Het is een bizarre plek en ik moet een spoordijk over en 30 meter over enorme rotsen klauteren en dan moet ik nog door dikke modder naar de plek waar ik kan op bouwen en starten. Ik ben wat laat, dus kan ik maar een half uurtje. Dan moet ik van het water want het tij keert en het water komt snel op.

Kiter Mike nodigt ons uit om bij hem thuis te overnachten. Hier kan ik ook alles weer schoon spuiten, wat een bende die modderzooi. Zijn huis is een enorm groot paleis en mooi gelegen, met uitzicht op een gletsjer. We hebben een leuke avond.

 

De volgende dag heb ik contact met vliegmaat Eric. We hebben hem en zijn vriendin Kelsey, ontmoet in december in Colombia. 

Hij is beroepsvisser. Het verbaast me dat hij in de haven is, maar hij heeft pech met de boot. 

We ontmoeten elkaar onderweg en rijden samen naar Whittier. 

Hiervoor moet je door een spoorwegtunnel rijden. We ontmoeten ook zijn pa en ma, die op een tender schipperen die ook voor een deel van 

 

Eric is. Het is hard werken, de maanden dat het kan. Het is allemaal strikt geregeld en ze mogen maar bepaalde tijden vissen, maar het big, big business, die zalm.

Het plenst weer, dus blijven we op een uitzichtspunt boven Whittier, nog een extra dag staan.

Het is nu al een bui van 48 uur. De volgende rijden we naar Seward. Het is of we door de Alphen rijden. Op een parkering stopt er een rally motor en de rijder spreekt ons aan. Het is Lyndon, een Engelsman die nu 160.000 km rond de wereld rijd en 50 landen aan doet. In veel landen rijdt hij ook nog rally's. Hij is nu onderweg naar Paraguay voor zijn derde Dakar rally. Op YouTube heeft hij veel films staan van zijn avonturen. Als ex-enduro rijder spreekt dit me erg aan. We hebben al zijn films geladen en genieten er van.

We vinden veel mooie plekken om te staan. Voor de verandering staan we weer eens op een camping. De buren komen uit Homer, dit is tevens onze volgende stop. We hebben een gezellige avond rond het kampvuur. Een paar dagen later spot hij ons bij de wasserette en verwent hij ons met 4 mooie stukken vis, die hij net heeft gevangen. 1 roze zalm, 1 witte zalm (erg zeldzaam) en 2 halibut. Deze kunnen enorm groot worden, het record is 210 kg.

We zijn nu al weer 4 weken in Alaska. Het weer zit niet erg mee, maar dat wordt dan weer gecompenseerd door de mooie omgeving.

Tot zover weer een kijkje in ons leven en tot volgende keer.

Groetjes, Joop en Adrie.