We verlaten de Pantanal en onderweg vinden we een heel pittoresk dorpje: Cidade de Goias, erg oud en heel authentiek. Op zoek naar een overnachtings plek vinden we een zwempark met camping, erg mooi maar veel geluidsoverlast, echt die Brazilianen breken wat dat betreft alle records.
We
besluiten eerst naar het noorden te rijden en dan via de kust naar
het zuiden, zodat we in het begin van de zomer niet weer in de kou
zitten zoals verleden jaar.
Het
zijn heel grote afstanden hier. We rijden echt de hele dag langs
maïsvelden, zo ver als het oog rijkt. Ze maaken er hier brandstof
van, zelfs zoveel dat ze het kunnen exporteren. We zien de mega
steden niet zo zitten en slaan voor Brasilia al af naar het noorden
de 153 op. Een erg drukke weg met veel vrachtverkeer en maar 2 baans,
wat het soms wel erg spannend maakt. Zeker omdat het erg heuvelachtig
is moet er natuurlijk helling op ingehaald worden.
Je
kunt onderweg goed eten en slapen bij de grote tankstations maar het
is daar best druk en niet zo rustig dus zoeken we vaak een wat meer
afgelegen plekje. Zo komen we ook aan een groot stuwmeer: Lago Serra
de Mesa. Hier liggen ook wat woonboten, sommige op de kant omdat het
meer nu wel 15 meter lager staat dan voorheen. We maken leuk contact
met een paar woonboot-mensen: Swami en Saulo. Helaas komen er een
stel gekken 's nachts met een als discotheek omgebouwde auto voor hun
feest en wij hebben geen prettige nacht. Als we weg willen gaan zijn
de start accu's leeg. Dat had ik al eerder gehad. We gaan op zoek en
naar een accu specialist en het blijkt dat een van onze start accu's
is overleden. We zetten er 2 nieuwe in en gaan maar weer terug naar
het meer. We maken met Swami en Saulo een mooie zon's ondergang tocht
over het meer.
De
volgende stop is weer 600 km verder bij Palmas.
Helaas
laat de Turtle ons in de steek. Hij houdt in en loopt niet meer goed.
Het diesel filter is bijna leeg, dus denk ik dat hij ergens valse
lucht trekt. Zoeken, zoeken, maar het probleem wordt steeds erger. 10
km voor Urupi stranden we echt. Ik krijg hem niet meer aan de gang.
Het wordt al donker en daar staan we dan op een erg drukke twee baans
weg waar het verkeer ons voorbij raast. Ik stop een brommer en deze
belooft hulp te sturen, maar we zien niemand komen en ook de politie
stopt niet ???? Het is nu donker. Met veel lichten weten we eindelijk
een politie wagen te stoppen. Het is geen verkeerspolitie, maar ze
waarschuwen deze over de radio. Dan stopt er ook nog een man in een
pick-up. Hij is monteur en wil wel even kijken. Gelukkig komt de
politie ook en dat maakt het wat veiliger om te sleutelen zo langs de
weg in het donker. De cabine weer gekanteld en met lucht blazen we de
leidingen door. We vinden in een banjobout van het brandstof pompje
vuil en ja, na dit gereinigd te hebben doet de Turtle het weer en wij
zo blij. Edgar, zo heet de man wil geen geld. We geven hem een fles
wijn, bedanken de politie en gaan op zoek naar een plek voor de
nacht.
De
volgende dag toch nog voor controle langs bij de diesel specialist.
Hier controleren en reinigen we alles en stellen ook de injectoren
opnieuw af. De kosten vallen erg mee: 85 euro. Daar red je het niet
mee in Nederland.
We
komen dus toch nog in Palmas, eerst via Taquarucu, dit is een eco
dorp? Geen idee wat ze daarmee bedoelen, geen eco gezien. De natuur
is wel erg mooi met veel watervallen. Bij de eerste lopen we een
mooie route en ik zwem nog onder een waterval. Terug zoeken we een
camping, maar deze blijkt gesloten ivm met renovatie werk. We zien
nog een ander bord met een waterval op een farm, we rijden maar het
pad wordt erg smal en er zijn veel bomen. Dan stranden we toch bij
een bruggetje wat ik niet zie zitten. Achteruit en zien te draaien.
Dan raak ik een hoge paal met de linker zijde van de cabine en breek
de hele richting aanwijzer en zijn behuizing in tweeën. We vinden
een rustig plekje en alles wordt gedemonteerd. Gelukkig had ik nog 2
componenten epoxi mee en heb het allemaal weer aan elkaar geplakt.
Het licht maar met rood plakband wat afgewerkt. Nee, het zit ons niet
mee de laatste dagen.
Het
pad blijk echt goed te zijn en we balen dat we toch met een gids
opgescheept zitten. Ok, er zijn wat slechtere stukken en wat andere
wegen waar hij ons de goede route aangeeft en ja, er was ook weer een
brug waar ik toch maar even een kruisje bij heb geslagen, maar na 4
uur: ja, asfalt! Onze gids links af en wij rechts af.
We
rijden ergens het strand op bij Tutoia, het is zo hard als beton bij
laag water en we genieten van de strand rit. We vinden een mooi
plekje waar we 2 nachten blijven en ik ook weer eens kan zeilen op
het strand met de Blo-kart. Het gaat zelfs zo goed dat ik wel erg ver
ga en het nogal lang duurt voor ik terug ben. Adrie was best
ongerust. We rijden van dorp naar dorp en van strand naar strand, erg
mooi. We hebben nog wel 5000 km kust te gaan hier in Brazilie. Door
de enorme afstanden heb je ook veel klimaat verschil. In noorden,
waar we nu zijn is het warm en vochtig en ruim 30 graden en 's nachts
koelt het maar weinig af en dat in hartje winter!
We
gaan het hier wel uithouden de komende maanden. Witte stranden,
palmbomen en een lekkere temperatuur, er zijn slechtere plekken op de
wereld.
Tot
een volgend keer.
Gr.
Joop en Adrie.