Hoogteziekte.

We verlaten Cafayate, het was een aangenaam verblijf. Leuke stadje, camping met een goede Wifi en veel blafbekken die natuurlijk al snel werden geadopteerd door Adrie.

Ze ging een keer boodschappen doen onder begeleiding van 3 honden. In de supermarkt was een vrouw die kocht nog een 1 kg hondenvoer en gaf het aan Adrie. Het gevolg was dat ze met 4 honden terug kwam.

We nemen de route 40 noord, onverhard maar erg mooi. We zien na 60 km de meest bizarre rotsformaties. We rijden een rivierbedding in en komen in een doodlopend dalletje, we zijn omsloten door hoge rotsen. Aan het einde vinden we hele kleine doorgang naar een ander dal. De ingang wordt bewaakt door een Zeeleeuw. We zien geen enkel bewijs dat hier mensen zijn geweest, echt gaaf.

Koninginnedag / Kroningsdag missen we wel, maar het maakt het reizen wel een stuk makkelijker: Men denkt hier nl dat Maxima, nu ze Koningin is, ook Nederland regeert. Dat ze ook een man heeft die Guillermo-Alexander heet en koning is, is niet zo duidelijk bij veel mensen. We hebben wel een glossy magazine gekocht met veel (mooie) foto's van de kroning.

Politie stops zijn nu een makkie: Holanda, MAXIMA, rij maar door!

We nemen een afslag naar Lago de Brealito, een erg smal pad en slecht. Het banden alarm gaat af en ja hoor, er zit een grote scherpe steen in de band. Dat is dus onze eerste platte in 55.000 km. Het is best een klus op 2800 m hoogte de reserveband van het dak via de ladder te laten zakken. De band gewisseld, hij weegt 150 kg. Een hele toer in je eentje.

In Salta, bij Michelin, wordt de lekke band geplakt. Leuk is dat hier in 2014 de Dakar Rally rustdag heeft, dus misschien zijn we er dan ook wel. Maar niet op de camping daar, die heeft een discotheek als buur, geen feest voor ons, vooral niet op zaterdag.

Hier treffen we Ronnie en Linda uit Friesland die van Ushuaia onderweg zijn naar Alaska op de fiets. Ze zijn net de pas van 4800 m hoog over gekomen vanuit Chili. Kijk, dat zijn de helden! www.travelbybike.nl

Joop heeft steeds problemen met slapen op hoogte: als hij inslaapt wordt hij happend naar lucht wakker en daar we nog niet echt hoog zijn gegaan is dat wel een probleem. Op het internet vind ik die klacht ook bij andere mensen. Er is wel een medicijn, dus wij op zoek in San Salvador de Jujuy en na 5 farmacias vinden we het. Een half pilletje voor het slapen doet wonderen, wel de nodige bijwerkingen gehad, maar wel weer slapen.

De Peso in Argentinië is op de paralel markt zo sterk geworden dat we nu 100% meer geld krijgen als via de officiële koers: dus ook goedkoop tanken dus. 1000 liter, alles vol (ook de grijswatertank) en op naar Chili. Het is een lange route en hoog, dus we doen het kalm aan om ook te kunnen acclimatiseren. Slapen boven de 3500 m is lastig. De maximale hoogte is 4800 m waar we overheen moeten. Er zit ook wel 140 km tussen de douanepost van Argentinië en die van Chili, waarschijnlijk ook ivm met de hoogte. We overnachten in San Pedro de Atacama, ook bekend van de Dakar Rally. Hierna rijden we weer de bergen in om een geyser park te bezoeken. Hier op 4300 m hoog kan ik ook zwemmen in een warm bad. Adrie zit het niet zitten ivm met de koude wind.

We moeten toch nog een eind rijden om weer 3000 m te komen om te slapen.

Hier na weer de beschaving opzoeken. Er ligt veel troep (basura) op het strand, hoe verder je noordelijk komt, hoe erger het wordt, had ik al begrepen. Het is zonde dat er zo een zooitje van wordt gemaakt.

We zijn nu op het Flight Park in Iquique, een logde gebouwd door een Zwitser: Philip, van allemaal zeecontainers, er mooi gedaan. Hier kan ik weer wat vliegen en we gaan van hieruit Bolivia in, waar op dit moment wel veel protesten zijn en wegen geblokkeerd werden. Hopelijk verbeterd het snel, het is nu al 4 weken drama daar. Zie de volgende link: http://sprinterlife.com/2013/05/trapped-in-la-paz.html

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.