Het blijft mooi weer!

We genieten van het mooie weer en de omgeving is oogstrelend: het zeven meren gebied in Parque National Nahuel Huapi. Hier wonen nog veel Mapuche indianen. Bijna 4 weken na ons vertrek bij Klaus en een kayak en een hengel rijker verlaten we bij La Angostura Argentinie en gaan Chili weer in.

Nee, ik heb nog geen vis gevangen. Ik wilde een vergunning kopen maar deze was best duur, je betaalt 6 x de prijs die de localen betalen, zoiets moeten we in Europa ook maar eens gaan invoeren?

Ik heb wel wat illegaal gevist, een stel vliegen verspeeld, maar nog geen vis gevangen.

Ik heb een kayakje gekocht en daar we op het dak geen plek hebben mocht hij niet langer zijn dan 2,5 meter. Dat is gelukt en hij hangt nu onder de motorfiets, dat werkt prima.

De grens over Chili in ging makkelijk, de voedsel controle was natuurlijk weer erg streng en alles moest open, maar ze hebben niets gevonden.

Net over de grens zien we al veel lava stromen, een imposant gezicht. We besluiten om Parque National Conquillio te bezoeken, hier staat, heel imposant, een enorme vulkaan van bijna 3000 meter. Hij rookt een beetje en er ligt nog best veel sneeuw op. Ook hier zie je de enorme lava stromen waar nog niets op groeit.

Hij is het laatst in 2010 actief geweest. Er waren toen veel aardschokken, er zijn 500 mensen omgekomen en een half miljoen huizen verwoest. We vinden, als zo vaak, een mooi plekje nog net buiten het park want de campings zijn erg duur in het park: 32 € dat is ons te gek. De volgende nacht slapen op een parking in het park, maar de baas van de camping komt langs en is helemaal gek van onze Turtle. We mogen de parking voor de camping staan maar helaas is er een feestje van het personeel ivm met het einde van het seizoen. Ik kan je vertellen dat de Zuidamerikanen een zeer luidruchtige cultuur hebben. Om 03 uur zijn we het zat en verkassen. De volgende nacht staan we weer net buten het park. We rijden via Temuco naar de kust, eindelijk weer strand en zee. Het weer is nog steeds super en we vinden een plekje waar we 4 dagen blijven. Helaas lukt het me niet om te vliegen: wind te hard, te zacht, te cros, altijd wat met dat vliegen! We maken wel mooie strandwandelingen. Dan belanden we na 2 weken op het surfmekka Punto Lobos bij Pichilemu. Een van de top 10 surfstekken van de de wereld met in het winter seizoen golven tot wel 12 meter. Nu was het kalm maar soms toch wel 4 meter. De hele dag lagen de surfers in het water wat erg koud was. Ik wilde met de kayak wel wat kleine golfjes doen maar zonder neopreen longjohn is het te koud.

We wilden graag Valparaiso aan de kust bezoeken en dachten daar in de buurt op een camping te gaan staan. Na een maandje was het ook wel nodig ivm met de was en dan konden we met de motor de stad in. Tijdens het zoeken naar de camping raakten we met onze auto steeds verder tussen de vakantiewoningen. Deze hebben waarschijnlijk geen laders en knopen de elektriciteit kabels maar in de bomen of aan rotte palen, maar veel te laag vaak voor ons. Ik zie er een over het hoofd en ja hoor ik maai gelijk alle palen om. Een op de Turtle. Ik heb ons weer ontrafeld met al die kabels zonder te zijn geelektrocuteerd. We hebben het weer een beetje overeind gezet en zijn toen maar ergens op het strand gaan staan.

Een van onze zonnepanelen is stuk gerammeld dus druk op zoek naar een nieuwe. Ik vond de firma Tritec in Santiago en deze wilde me wel helpen. Normaal doen ze alleen zaken met bedrijven. Toen kwam er een belletje dat we ook vrijdag het paneel wel konden ophalen in Santiago (gepland was maandag) 125 km land inwaarts. Omdat we toch geen goede plek hadden voor de camper zijn we maar naar Santiago gegaan wat een giga stad is. 6.7 miljoen inwoners en daar moesten we met onze Turtle natuurlijk in. Het paneel is 160 x 100 cm en dat neem je niet zomaar mee op de motor. Toen we het hadden gingen we weer op zoek naar een camping. De meeste zijn dicht ivm met het einde van het seizoen, maar 60 km verder vonden we er een.

Eerst het paneel versterkt met de dwarsliggers die ik bij Tritec had gekregen. De volgende dag op de motor naar de stad en op zoek naar een geschenk voor mijn verjaardag op 27-03. Het werd een Ipad Mini. We moesten wel veel zaken af omdat hij bijna overal was uitverkocht. Op de terug weg hingen er ook nog veel paragliders in de lucht, dus snel contact gemaakt. De volgende dag daar gaan vliegen, we mochten er ook gelijk overnachten. Ik heb heerlijk 70 min. gevlogen en lekker hoog. We hadden ontdek dat er ook een DAF dealer was in Santiago. Dit was in het noorden van de stad en mooi op de route dus zijn we er heen gereden. Het is een groot bedrijf dat ook Kenworth vrachtauto's importeert en verkoopt en dus ook sinds kort DAF. Ze zijn via het internet aangesloten op het klanten bestand van DAF en met ons chassisnummer vonden we zo onze auto. Helaas hebben ze voor ons model niets in vooraad maar we kunnen alles bestellen en met een maandje of 2 is het er wel. Niet erg handig maar bij grote problemen misschien een oplossing.

Omdat de tanks bijna leeg zijn willen we weer naar Argentinië, ook geen straf. We moeten best een grote pas over, maar er is op 3600 meter hoog een tunnel. Omdat we nog redelijk vroeg zijn besluiten we toch door te rijden. We belanden in een file er blijken weg werkzaamheden te zijn en we kunnen er alleen vanaf 20.00 uur door, dus 3 uur wachten. Er stonden al mensen de hele dag te wachten dus vielen onze 3 uurtjes wel mee. Het was erg jammer dat het donker werd. Het was haarspeld na haardspeld en de omgeving is spectaculair maar we zien er weinig van en zien ook de hoogste berg van Zuid Amerika, 6800 meter hoog, niet.

Aan de oostkant van de Andes is het weer een woestijn landschap met hoge bergen en rivieren. Erg mooi.

We rijden door naar Mendoza waar we de stad willen bezoeken. We hebben al contact gemaakt met de vliegclub hier en dus er kan ook weer gevlogen worden. We vinden ook nog een leuke, heel Afrikaans aandoende, camping en blijven een paar dagen hangen.

Het gebied hier is erg ruig en schijnt erg op het Tibetaanse hoogland te lijken, hier zijn ook de film opnames voor de film 7 years in Tibet met Brad Pitt gemaakt.

27 maart en al weer ruim 7 maanden op dit continent, ja de tijd vliegt. Ik haal Adrie weer in en mag 58 in de boeken schrijven. We maken er een leuke dag van in Mendoza, een mooie stad met veel groen in een woestijn gebied. We hebben een heerlijke Bob waardige maaltijd en genieten de avond met een paar leuke buren uit Chili hier op de camping. Als het 12 uur is kunnen we gelijk verder vieren want Ximena is ook jarig, ze is 55 geworden, maar ze ziet er jonger uit. Ze heeft net een bedrijfje opgezet en maakt design zeep, zie www.artsoap.cl

Het plan is dat we hierna richting noord gaan ivm de komende winter. Misschien nog via Chili en anders direct naar Bolivia en richting Brazilie en dan zien we het wel weer. We willen wel graag de Dakar Rally 2014 bezoeken. Ik wil wel meedoen, maar Adrie wil niet dat er haar huis wordt geraced en gerost. Ook ben ik bang dat ik er met mijn 240 PK wel wat langer over zal doen, de mannen rijden met 1000 PK.

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.