We
hebben een mooie tijd gehad in Uruguay en zijn nog even naar Brazil
gereden om te kijken of we nog welkom waren. We waren verleden keer
iets te lang blijven hangen, maar er waren geen problemen en dus
hebben we de tanks daar weer volgegooid en zijn weer Uruguay in
gegaan. We hebben nog wat dagen in de warme bronnen gelegen en gingen
toen de grens over naar Argentinië, zonder problemen. In Colon, een
leuke oude stad aan de rivier wat leuke contacten gemaakt en nog wat
geld tegen een mooie koers kunnen wisselen, wat het leven weer wat
goedkoper maakt.
We
zijn naar NP El Palmar gegaan, waar we 2 jaar terug ook waren, een
leuke plek. Hierna naar het westen, richting Cordoba. Dit is 1000 km
pampa, dus niets te beleven, maar bij Cordoba zijn er weer bergen en
meren. We zijn naar NP El Condorito gegaan waar eigelijk geen mens
komt, maar dat bevalt ons best. We hebben er gewandeld en van de
ongelofelijke sterenhemel genoten. 
Daarna zijn we naar een stuwmeer
gereden: Dique Los Molinos. Joop wilde zijn nieuwe kite spullen graag
uit proberen en er was goede wind voorspeld. Het kiten was al weer
een maand of 7 geleden maar geen probleem, het ging prima. Wel wennen
aan de nieuwe kite's. Het was erg gezellig daar, er was ook een kite
evenement waar we met onze camper weer veel bekijks trokken en leuke
contacten maakten. Een andere kiter en ex-Dakar deelnemer vertelde
ons dat de wereldkampioenschappen enduro (ISDE) in San Juan waren. Ik
kreeg gelijk kippenvel omdat ik ook jaren competitie heb gereden.
Dus
op naar San Juan. Onderweg konden we nog een paar paragliding stekken
aandoen, maar helaas te veel wind. In La Cumbre hebben we het
vliegveld van Andy Hediger bezocht.
Hij is een, nog levende,
paragliding legende. Hij heeft hier op een vliegveld een groot vlieg
centrum gebouw met erg veel mooie vlieg speeltjes.
Ik
had een mooie weg gezien op de kaart naar San Juan, onverhard, maar
dat viel tegen: erg veel bomen met takken die te laag waren dus
regelmatig de zaag gebruikt om te landscapen. Omdraaien zagen we niet
zitten dus maar door gaan. De arme Turtle heeft wel moeten afzien
maar na 100 km waren we er door.
In
San Juan naar het stadion waar de paddock was. Gaaf al die motoren.
Helaas maar 2 Nederlandse deelnemers. We hadden gelijk goed contact
met het team van South Africa en daar treffen we zowaar Alfie Cox,
14x Dakar deelnemer. Adrie helemaal blij, ze was altijd een groot fan
van hem en dus op de foto.
Ja,
het was leuk. We presteerden het om met de Turtle zelfs 3 nachten
midden op de proef te kunnen staan. Het was voor de mannen en vrouwen
erg zwaar en dag 3 was een waar slagveld waarbij 100 rijders de
finish niet haalden door al het stof, zand en de erg droge lucht.
Maar
we moesten weer verder want we hebben een afspraak in Chile, waar we
voor een dame die veel reist en een cabin aan de kust heeft met 2
honden, 5 weken gaan passen op de honden en het huisje. Het is er erg
mooi, maar helaas is het huis een grote vieze bende, vooral de
keuken. Volgens de andere honden sitters die ons moeten in werken
moeten we in het boven huis slapen en waren de honden welkom in het
bed? 
Zij dachten dat het een groot probleem was als we dat niet deden
en ook de eigenaresse, op het moment in Afrika, was in paniek dat we
de honden niet verwelkomden in ons bed!!!! Gelukkig hadden de de
honden er geen probleem mee en waren ze blij eindelijk het bed voor
zich alleen te hebben :-)
Joop
kan hier ook vliegen en wat aan de camper werken, dus hij hoeft zich
niet te vervelen en Adrie kan zich uit leven in het huis! De honden
zijn schatten en luisteren al goed naar Joop's fluitje.
Er
zijn ook veel vogels hier. Ze krijgen regelmatig vogelzaad. Adrie
heeft voor de Reuzenkolibrie het voederbakje opgehangen en hij maakt
er dankbaar gebruik van.
Tot
een volgende keer.
Gr.
Joop en Adrie.
Joop kan ook vliegen op de nieuwe stek.
