Aangekomen in Mauritanie.

West Sahara, een omstreden land, nu geannexeerd door door Marokko, ik vind het prima, heerst er gelukkig wat orde.

Wat bizar is, is natuurlijk het landschap. We hebben wel 1500 km naar het zuiden gereden door een stenenwoestijn met soms wat zand, soms ineens een enorm zandduin. Wel eentonig maar soms ook wel mooi. De weg volgt de kust en soms heb je mooie vergezichten met een azuurblauwe zee met brekende golven met witte schuimkragen. We hebben op een aantal mooie plekjes gestaan. Bij Dakhla was het erg druk met Franse camperaars, er zijn er wel een stuk
 of 600, schat ik.

Ik heb nog een dagje met de Blokart gezeild.

Water is soms wel wat lastig om te krijgen. De eerste dag waren we te laat: om 11.30 stopten ze met uitgeven. A3 had al wel een bonnetje gekocht dus de volgende dag vroeg erheen, helaas waren er al 4 voor ons. De druk valt erg tegen en er is maar een slang. Nou ja, 2 uur later waren we vol. De dieseltank vol gegooid, heerlijk € 0.46 de liter, er zit 750 liter in en dus kunnen we weer zo'n 3000 km voort.

Er zijn zuidelijker steeds meer militairen, meestal in zeer primitieve met plastic gedekte gebouwtjes, je zou soms denken dat het vissers zijn.

We zochten een keer een plekje voor de nacht en kwamen bij een dorpje in aanbouw, zag er erg mooi uit met natuursteen en geheel in Art Deco stijl. Het bouwen gaat echter wel wat langzaam, denk ik, want de verf bladderde al van de kozijnen.

We hebben veel van deze nederzettingen gezien. Er woont geen mens, wie wil er wonen?
Wel zijn er regelmatig wat kleine visser nederzettingen, maar dat is meer om wat geld te verdienen, de vrouwen zitten ws wel ergens in de woestijn.

Vlak voor de grens zagen we een totaal uitgebrande expeditie auto naast de weg staan, dit schijnt twee weken eerder te zijn gebeurd.

Vandaag dus de grens over naar Mauritanie. We waren al vroeg daar, helaas waren er veel meer en dit terwijl we geen bijna geen auto haden zien rijden, dus er zullen er al veel in de rij hebben geslapen.Na 2 uur hadden we de 200 meter naar de slagboom afgelegd. Helaas moesten we door de scanner en dus weer in de rij met 8 trucks. 2 uur verder waren we er door.

Er stond bij de Marrokkaanse grens een man met een Mercedes die de campingbaas bleek te zijn van camping Baie de Levrier in Nouadibou. Hij kon ons wel helpen met de verzekering. De prijs was wel ok. Ik krijg zijn kaartje met tel.nummer er op, maar ondertussen is hij al onze begeleider, we zien wel hoe het afloopt.Dus hij voorop door het niemandsland: 3 km met met allemaal wrakken van gestripte auto's, tv's, computers en banden. Hier zou de film Mad Max kunnen zijn opgenomen. Er is geen weg, dus alle vrachtauto's stuiteren door het landschap.

Bij Mauritaanse grens werden we door onze camping maffiabaas in een recordtijd van 20 minuten overal doorheen geloodst.

Opgelicht werden we met het Carnet de Passages. Toen ik aankwam was Adrie al binnen en kwam naar buiten: ik moet 20,-€ hebben voor de tijdelijke import van de motor en de camper. Dit hoeft niet als we ons eigen Carnet de Passages gebruiken en dus vond ik het ook best als we ons Carnet niet hoefden te gebruiken als we voor dien 20,- € niet onze borg hoefden te riskeren.

Ik had niet in de gaten dat het Carnet al bij de douane lag en niet in de tas zat bij Adrie. Komt die boef naar buiten en drukt me het Carnet in de hand. Ik zie dat het toch is afgestempeld. Helaas 20,-€ door de neus geboord. Nu is de vraag wie heeft het: onze maffia baas of de douane. Nou ja, dat blijft eigenlijk gelijk, het zijn allemaal boeven en als je een witte kunt naaien waarom niet. Toen ik hem hier over aansprak kreeg ik het enigste juiste antwoord: This is Africa, man!

Het was onduidelijk voor ons waar we nu die verzekering moesten afsluiten. Onderweg werden we nog door 2 controle posten geleid en 60 km verder in Nouadibou gingen we direct naar het verzekeringskantoortje. 60,-€ armer.
De locale munt had ik nog niet. Nee, pinnen kan hier in deze stad niet, ik geef je een prima koers 350 MRO voor 1 €, terwijl het volgens mij 380 MRO is dus pakt hij hier ook nog 10% op.

200 meter verder is de camping, midden in de stad. Gelukkig is het maar voor een nachtje.
Als ik later de straat in loop en vraag naar een ATM, is er een paar honderd verder een die gelijk 80.000 van die dingen uitspuugt.
Natuurlijk is het allemaal niet veel geld, maar je weet dat je genaaid wordt, is het niet door die slimme maffia baas, dan ben je wel de klos bij de legal criminals aan de grens.

En als ik Jan en Mariska hun verhaal lees over die zelfde grens, dan hebben wij het met heel veel minder ellende doorstaan.
Het is een mooi land Afrika, maar door al die jaren van corruptie en machtsmisbruik en een andere mentaliteit zal het nooit wat worden.
Natuurlijk sturen wij horden ontwikkelingsidioten hierheen die proberen er nog wat van te maken, maar is bijna onmogelijk om van onderaan de problemen aan te pakken.Mocht je ooit het boekje Dokter Harry's ijsalon te pakken krijgen, dit geeft op een erg leuke manier een idee van de Afrikaans mentaliteit.

Ja, we zijn al meer dan 1000 dagen door Afrika gereisd en we houden er nog steeds van. Oke, vandaag dan wat minder, inshallah.