We doen het kalm aan.

We vermaken ons hier nog best bij Klaus en Claudia. Ik had een lijst met nog te doen dingen aan de Turtle. Het is gezellig en we hadden nog een verjaardag van een Motormuis, dus een goede grill party.

Er is veel wind maar het is lekker warm 30+ graden met een lage vochtigheid, prima. Na 5 dagen werd de wind minder, dus tijd voor een vlucht met de paraglider. Martina, die hier is gestrand met haar lieve hond

Perla, wilde de motor wel terug rijden. Zij heeft haar Toyota in Kirgistan staan en is voor de winter hier in Argentina. Ze was een trektocht aan het maken met paarden voor een paar maanden, maar haar metgezel was volgens haar een eikel, dus heeft ze haar paard verkocht en bivakkeert nu hier. Eerst gaat ze naar Duitsland naar haar moeder en dan in het voorjaar weer verder in Kirgistan, misschien eerst naar Mongolie en dan wil ze waarschijnlijk door China. Wel lef, die kleine en Perla gaat mee. Ze heeft ook 5 jaar door de wereld gezworven met een motor dus wilde ze mee de berg op en de motor terug rijden. Er vloog al iemand dus een een goed teken. Na de start wat zoeken naar thermiek en gevonden. Lekker omhoog gedraaid tot 1900 m. Ik had radiocontact met Martina en vertelde haar dat ik naar Klaus zou vliegen om daar te landen, dit is ong.15 km. Klaus woont in dat smalle dal voor mijn voeten op de foto. Ik zag de bomen behoorlijk bewegen dus ben ik wat door gevlogen en ben iets verder op een plateau geland. Toen ben ik weer naar beneden gelopen het dal in en kwam bij Klaus uit. Martina kwam ook weer veilig terug, ze had wel wat moeite met de hoge motor, maar goed gedaan.bij 35 graden, ik kan beter de motor pakken. Een uurtje later is alles weer gepakt en kunnen we, met tafel en stoelen, weer verder. De brug voor de camping is gesloten, hij is aardig verrot. Er gaan nog wel wat personen auto's over, maar volgens mij zal het niet lang meer duren voor hij instort. We vinden een plekje aan een erg mooi meer met een erg foute naam: Hess, hoe verzinnen ze het! 's Morgens weerspiegelt de Glaciar Tronador in het water. We blijven we nog een dagje staan, ondanks het stof. Hierna willen we de Glaciar bezoeken. De weg is weer een richting, erg mooi. 8 km voor de Glaciar is het weer tweerichtingsverkeer en volgens de ranger is dit voor ons waarschijnlijk wel wat smal ivm met tegenliggers. Het weer is ook omgeslagen. Ook de volgende dag regent het en trekt het ons niet om verder te gaan. We maken een wandeling naar een waterval en om 16.00 uur kunnen we op de eenrichtingsverkeer weg terug.

Na 8 dagen met een schoon en volledig gecheckt huis weer verder naar het merengebied van het NP Nahuel Huapi. Er is een stuk weg dat op de meeste uren een richting verkeer is ivm met de breedte. Om 14.00 uur was onze kant open, dus aan de rivier geluchnched, wat rond gelopen en hier en daar nog even gevraagd of de weg ok was en of er misschien bruggen zijn waarvoor wij te zwaar zijn, maar alles ziet er goed uit, dus op weg. Na zo'n 4 km. gaat er een lampje branden met de teks Altzheimer! De stoelen en de tafel staan nog op onze picnicplaats. Het is nog 4 uur een richtingweg en we kunnen dus niet ff terugrijden. Adrie blijft bij de auto en ik ga wel lopen. Na een paar honderd meter zie ik in dat dit geen goed plan is 

Een leuke plaats is Bariloche, de chocolade hoofdstad van Argentina. We durven er echter niet te parkeren om het te bezoeken: er wordt hier enorm veel ingebroken in campers en we zijn al gewaarschuwd door diverse mensen. Ook het weer zat niet mee dus zijn we wat door gereden en zijn onder weg nog hele leuke kleine dorpen tegengekomen zoals La Villa Angostura. Het is hier echt erg toeristisch maar zo en zo mooi: bergen, gletschers, vulkanen, azuurblauwe meren en veel groen. Het blijft een week slecht weer, zien we op de voorspellingen dus dat moeten we dan maar uitzingen. We willen hier nog wat langer genieten in deze mooie omgeving.

Tot een volgende keer.

Gr. Joop en Adrie.

Ik begreep van diverse volgers dat ze niet kunnen reageren, dus probeer ik zelf even. Ik heb op het pennetje onder aan de mail gedrukt en kon toen deze reactie plaatsen.

Gr. Joop!

Ja, eindelijk mooi weer, maar nog wel een nat pak.

Na ons drama met de redding van de Turtle zijn we de Carretera Austral verder naar het noorden gereden en eindelijk werd het echt zomer. De weg zag er natuurlijk met een zonnetje al heel anders uit. Als eerste was er een stop bij Puerto Tranguilo aan het Lago General Carrera, een azuur blauw meer. Super, er was geen wind en veel zon dus hebben we gelijk een boottochtje gemaakt naar de Marmeren Grotten. Deze zijn in miljoenen jaren prachtig uitgesleten. We hebben er genoten. Omdat het zo'n mooi weer werd ging ook het reis tempo omlaag en hebben we lekker van de zon genoten. Het was wel een stuk drukker op de weg en nu met veel stof. Meestal vonden we wel een mooi plekje om te overnachten, maar helaas waren er vaak veel irritante vliegen die ook nog prikken. Gelukkig waren ze nogal dom en hebben we er wel een paar honderd naar de vliegenhemel gestuurd.

Vlak voor Futaleufu, waar we Chile weer wilden verlaten, kreeg de versnellingsbak kuren en wilde niet meer schakelen tussen de hoge en de lage groep versnellingen. In de lage gearing en in de 5 konden we een paar honderd meter verderop stoppen bij een mooie plek aan de rivier (waar we al eerder hadden gestaan) en dus eerst maar zoeken naar het probleem. Gelukkig had ik via het internet een paar weken geleden een werkplaats handboek gekocht via Marktplaats, een 75 MB PDF document met duizenden bladzijden, dus dat was wel handig. Dit is eigenlijk pas de 2e keer dat we technische storingen hadden in ruim 2 jaar en ruim 60.000 km slechte wegen en paden. Echt ons petje af voor onze DAF.

Ik heb wat onderdelen van de luchtstuurventielen uit elkaar genomen en vond ook een stekkertje van de terugschakel beveiliging dat er niet zo fris meer uit zag en dat gaf waarschijnlijk de storing. Hij doet het nu weer goed.

Na deze noeste arbeid vond ik het wel tijd voor een verzetje. De rio Espolon is een top 10 kayak en rafting rivier in de wereld, dus dat zag ik wel zitten. Dat maar het zo heftig zou zijn had ik echter niet verwacht, met diverse klasse 4 en 5 stroomversnellingen. Met nog 5 gekken zoals ik en een “kapitein” bemanden we de raft. Voor de veiligheid waren er nog 2 kayaks en een grote bananen boot met roeier. Geen overbodige luxe, deze beveiliging. Toen we om gingen konden we allemaal snel worden gered. Het water was erg koud, maar 10 graden en ondanks onze neopreen pakken was het echt best koud. Adrie, die niet mee was in de boot, kon op een paar plaatsen bij het water komen voor wat plaatjes. Voor de ander deelnemers heb ik de foto's online gezet op deze link.https://picasaweb.google.com/waarheen.2010

Na nog een dagje bijkomen zijn we weer Argentinië in gereden. De Turtle had dorst en lustte wel 660 liter. Het is hier een halve euro p/l goedkoper dan in Chile en dat scheelt weer. De voorraden waren ook uitgeput en er moest weer aardig worden ingeslagen bij El Anonima in Esquel. We zijn toen weer, via het PN Los Alerces dat we 3 maanden geleden ook al hadden bezocht, weer naar El Bolson gegaan en we zijn nu weer bij Klaus en Claudia. Er zijn nu wat meer Overlanders: een stelletje motor muizen dat al 5 jaar onderweg is, maar erg lang is blijven hangen in Alice Springs in Australië, een vrouw die al 10 jaar onderweg is, nu met haar hond en dan nog een motorrijder die in bijna 2 jaar een rondje om de wereldbol heeft gemaakt, dus wel gezellig en Klaus houdt iedereen wel aan het werk hier.

Ik doe wat klusjes aan de Turtle, Adrie heeft haar haar een ander kleurtje gegeven en bij Claudia een “cursus broodbakken” gedaan. Dus we vermaken ons hier wel.

Tot een volgend keer.

Gr. Joop en Adrie.