Op naar Brazilië. 01-07-2013

We bezoeken in Buena Vista nog een Zwitser die een kaasmakerij heeft, Queseria Suiza. We scoren lekkere kaasjes en slaan voor de komende maanden goed in.

Ook hebben we nog een rondleiding door de koffie plantage van de Hacienda El Cafetal. 95% van de koffie gaat voor export naar Nederland.

De Lodge was prima vertoeven, maar na 5 dagen wilden we toch weer verder. Helaas had het 's nachts goed geregend en was het erg drassig op het mooie grasveld. We hebben de zand platen gepakt en ook die van Ruedi en Suzie. Zo konden we een paadje maken om er uit te komen zonder al te erge sporen te trekken.

Ons plan is om via de noordelijke route naar Brazilië te rijden via een paar leuke dorpen met Jezuieten kerken uit 1750 die de laatste jaren gerenoveerd zijn en tot het Unesco wereld erfgoed behoren.

De film The Mission met Robert de Niro speelt zich af in dit gebied. We hebben hem gezien op de laptop.

Het laatste stuk naar de grens is dan 500 km onverhard. Van de man bij het toeristen bureau vernemen we dat de weg erg gevaarlijk is ivm overvallen. Er is daar drugs productie en smokkel. Bolivia is 's werelds grootste producent van coca bladeren waaruit uit cocaine wordt gewonnen.

We gaan toch door en vragen bij alle militaire posten of de weg veilig is. Overdag moet het wel ok zijn. Drie dagen rijden we er over. De rooie zooi is soms nat en erg glad maar over het algemeen was het goed te doen.

We moeten ergens overnachten en zien een bord met iets over een eco-dorp, lodge en camping. Wij zoeken, maar helaas. Volgens een meisje waren we de eerste toeristen ooit. We vinden een plekje aan een mooi meertje waar het hele dorp komt baden en tanden poetsen, grappig.Tijdens de tweede nacht vinden een plek bij een hotelletje. Prima te doen tot 's nacht de bewaker begint te schieten, dan lig je toch niet meer zo lekker en even naar buiten gaan om te vragen wat er aan de hand was wilde Adrie ook niet.
Het laatste stuk naar de grens was erg mooi met veel watervogels langs de weg. 

.

Bij de grens was het erg onduidelijk hoe, wat, waar en we zijn 3 x tussen de grens en het dorp heen en weer gereden op zoek naar de Boliviaanse douanepost. Ze zijn daar echt geen toeristen gewend, daar zal de reputatie van de route ook wel mee te maken hebben.

Brazilie in ging prima. Eerst was een militaire controle op voedsel, drugs en wapens, dus moest ik mijn AK-47, de aardappels, de eieren en de cocaïne inleveren.

80 km verderop in Caceres moesten we ons melden bij de Policia Federal en daar kregen we ons 90 dagen visum zonder problemen.

We stonden op een mooi plekje langs de rivier, in de stad zelf. Wat ons gelijk opviel was dat de mensen veel opener zijn als in Bolivia en erg hulpvaardig, dit geeft een goed gevoel voor onze reis in Brazilie. Veel mensen willen even praten en bewonderen de Turtle. Helaas is dat portugees net Chinees en begrijpen we er niet zo veel van.

De Pantanal is het grootste moeras gebied ter wereld met half de oppervlakte van Frankrijk. Je kunt er eigelijk alleen goed met een boot in.

Een goed boek wat zich voor een deel afspeelt in dit gebied is Het Testament van John Grisham.

Er is ooit een weg gepland dwars door de Pantanal, maar na 140 km zijn ze gestopt en deze weg willen we rijden. Er is veel moeras langs de weg die op een dijk is aangelegd en er zijn 120 bruggetjes van hout. Een aantal kunnen we ivm met laag water omzeilen maar bij brug 46, na zo'n 60 km vinden we ons Waterloo. We repareren de brug met wat planken, want er zijn erg veel planken gebroken. Helaas inspecteren we niet de gehele brug en we komen in het tweede gedeelte een erg slecht stuk tegen. We horen veel kraken en zelfs wat breken. Aan de overkant gekomen lopen we terug en schrikken. We hebben het gehaald maar balen wel dat we dezelfde weg terug moeten. 5 bruggen verder zie ik het niet meer zitten, ik wil onze Turtle en mijn nachtrust niet verder op het spel zetten en we draaien om. We leggen nog een paar planken over de gaten en bereiken, zonder er doorheen te zakken maar wel weer met gekraak, de overkant. We gaan weer terug naar de boerderij waar we al drie dagen hadden gestaan en waar we elke morgen worden gewekt door een vogel concert. We kunnen ook mooie wandelingen maken over het terrein en spotten 2 soorten Ara's, veel parkieten, 2 soorten aapjes, herten, capibara's en veel kaaimannen.

Er komen nog een stelletje Belgische overlanders op de camping, Nathaniel en Anita. Zij hebben 5 jaar een werk onderbreking, daar hebben ze in België mooie regelingen voor. Ze reizen in een VW busje dat ze in Chili gekocht hebben. Primitief, maar voor hun echte luxe. Ze hebben al heel wat meer ervaring als wij met het vissen op Piranhas en we hebben 
er zo een stuk of 30 op de kant liggen.




 Ze bijten de lijn zo door, dus moet je eerst een stukje staaldraad monteren. Ze hebben erg gemene tandjes en een beet zal een behoorlijke infectie veroorzaken.

Nathaniel maakt ze schoon en ze gaan op de gril. Er zit erg weinig vlees aan maar het is wel interessant om eens Piranha te hebben gegeten.

We gaan naar het noord-oosten naar de kust en moeten 3000 km rijden. De afstanden zijn giga groot hier. Het is allemaal 2 baans met soms heel veel gaten.

Ik kwam tijdens het zoeken naar reisgidsen toevallig een tv special tegen van Top Gear in Bolivia, echt top humor, een aanrader.

Tot een volgende keer.

Gr. van Joop en Adrie.