De weg van de duizend watervallen.

 Helaas kwam het bericht van de vrienden die via Paso Rio Mayer naar Villa O'Higgins wilden te laat. Vlak voor de afslag zie ik een gebouw van de wegwerkers, ik vraag of de weg begaanbaar is met onze truck. Geen probleem, volgens de man is het water maar knie diep! We nemen de afslag van de ruta 40 en draaien de piste op naar de pas. Na 5 km komt ons een auto tegemoet. Ik stop hem en vraag voor de zekerheid nog een keer naar de conditie van de weg en of we er door kunnen. Ik vertel hem dat vrienden vanons het een paar dagen geleden ook zouden proberen. Hij had vernomen dat ze er niet door gekomen zijn en terug moesten. Er is daar geen brug en het water is nu nog veel te hoog om door te rijden. Nou, dat scheelt wel weer 200 km voor Jan met de korte achternaam. We nemen een pas hoger en gaan via Paso Roballo Chile in. Het waait van de planeten maar het is een schitterende route. 

Vooral het deel in Chile is super gaaf. Als we aankomen in Cochrane kijken we naar het weer en of het zin heeft weer naar het zuiden te gaan. Het weer zou verbeteren dus we zetten we koers naar Villa O'Higgins. Het regent veel maar de route is mooi: met duizenden watervallen die van de bergen afstromen. Het pad is meestal erg smal met veel blinde bochten.Er rijden gelukkig bijna geen auto's, maar die er zijn rijden als kippen zonder kop en daar wij toch zowat de hele breedte nodig hebben hang ik veel aan de luchthoorn. Met een leuk gratis pontje komen we na 45 min. varen aan de andere kant van het meer en kunnen we onze rit naar Villa O'Higgins voortzetten. Dit is aan het einde van de Carretera Austral, dus na 800 km omrijden zijn we er nu toch. Het was de moeite waard. Niet het dorp maar wel de route. Op weg terug naar Cochrane pakken we nog de afslag naar het dorpje Caleta Tortel. De weg is pas in 1999 aangelegd en de zijkant kan erg zacht zijn hebben we gemerkt. Het is een gaaf dorp, er zijn geen wegen alleen zo'n 8 km loopbruggen, allemaal gemaakt van Cipressenhout. Voor de weg klaar was kon men er alleen met de boot komen. Nu we dit zuidelijkste punt hebben bereik gaan we weer omhoog, we snakken naar wat beter en warmer weer.

Tot een volgend keer.

Gr. Joop en Adrie.